تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی از مولانا غزل 2882
1. تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی
بر سر و سبلت این خنده زنان خنده زنی
چه حریصی که مرا بی‌خور و بی‌خواب کنی از مولانا غزل 2883
1. چه حریصی که مرا بی‌خور و بی‌خواب کنی
درکشی روی و مرا روی به محراب کنی
به شکرخنده بتا نرخ شکر می‌شکنی از مولانا غزل 2884
1. به شکرخنده بتا نرخ شکر می‌شکنی
چه زند پیش عقیق تو عقیق یمنی
هله آن به که خوری این می و از دست روی از مولانا غزل 2885
1. هله آن به که خوری این می و از دست روی
تا به هر جا که روی خوشدل و سرمست روی
اگر امشب بر من باشی و خانه نروی از مولانا غزل 2886
1. اگر امشب بر من باشی و خانه نروی
یا علی شیر خدا باشی یا خود علوی
بده ای کف تو را قاعده لطف افزایی از مولانا غزل 2887
1. بده ای کف تو را قاعده لطف افزایی
کف دریا چه کند خواجه به جز دریایی
به شکرخنده اگر می‌ببرد جان ز کسی از مولانا غزل 2888
1. به شکرخنده اگر می‌ببرد جان ز کسی
می‌دهد جان خوشی پرطربی پرهوسی
ای که تو چشمه حیوان و بهار چمنی از مولانا غزل 2889
1. ای که تو چشمه حیوان و بهار چمنی
چو منی تو خود خود را کی بگوید چو منی
سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی از مولانا غزل 2890
1. سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی
سر فروکن به کرم ای که بر این بالایی
هر کی از نیستی آید به سوی او خبری از مولانا غزل 2891
1. هر کی از نیستی آید به سوی او خبری
اندر او از بشریت بنماید اثری
ای شه جاودانی وی مه آسمانی از مولانا غزل 2892
1. ای شه جاودانی وی مه آسمانی
چشمه زندگانی گلشن لامکانی