تیغ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2882
1. تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی
بر سر و سبلت این خنده زنان خنده زنی
چه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2883
1. چه حریصی که مرا بی‌خور و بی‌خواب کنی
درکشی روی و مرا روی به محراب کنی
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2884
1. به شکرخنده بتا نرخ شکر می‌شکنی
چه زند پیش عقیق تو عقیق یمنی
هله از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2885
1. هله آن به که خوری این می و از دست روی
تا به هر جا که روی خوشدل و سرمست روی
اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2886
1. اگر امشب بر من باشی و خانه نروی
یا علی شیر خدا باشی یا خود علوی
بده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2887
1. بده ای کف تو را قاعده لطف افزایی
کف دریا چه کند خواجه به جز دریایی
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2888
1. به شکرخنده اگر می‌ببرد جان ز کسی
می‌دهد جان خوشی پرطربی پرهوسی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2889
1. ای که تو چشمه حیوان و بهار چمنی
چو منی تو خود خود را کی بگوید چو منی
سخن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2890
1. سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی
سر فروکن به کرم ای که بر این بالایی
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2891
1. هر کی از نیستی آید به سوی او خبری
اندر او از بشریت بنماید اثری
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2892
1. ای شه جاودانی وی مه آسمانی
چشمه زندگانی گلشن لامکانی