وقت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2863
1. وقت آن شد که بدان روح فزا آمیزی
مرغ زیرک شوی و خوش به دو پا آویزی
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2864
1. به شکرخنده اگر می‌ببرد دل ز کسی
می‌دهد در عوضش جان خوشی بوالهوسی
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2865
1. در رخ عشق نگر تا به صفت مرد شوی
نزد سردان منشین کز دمشان سرد شوی
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2866
1. گر گریزی به ملولی ز من سودایی
روکشان دست گزان جانب جان بازآیی
نیستی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2867
1. نیستی عاشق ای جلف شکم خوار گدای
در فروبند و همان گنده کسان را می‌گای
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2868
1. در دلت چیست عجب که چو شکر می‌خندی
دوش شب با کی بدی که چو سحر می‌خندی
هست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2869
1. هست اندر غم تو دلشده دانشمندی
همچو نقره‌ست در آتشکده دانشمندی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2870
1. ای دریغا در این خانه دمی بگشودی
مونس خویش بدیدی دل هر موجودی
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2871
1. به دغل کی بگزیند دل یارم یاری
کی فریبد شه طرار مرا طراری
مرغ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2872
1. مرغ اندیشه که اندر همه دل‌ها بپری
به خدا کز دل و از دلبر ما بی‌اثری