مرغ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2872
1. مرغ اندیشه که اندر همه دل‌ها بپری
به خدا کز دل و از دلبر ما بی‌اثری
رو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2873
1. رو رو ای جان سبک خیز غریب سفری
سوی دریای معانی که گرامی گهری
سحری از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2874
1. سحری کرد ندایی عجب آن رشک پری
که گریزید ز خود در چمن بی‌خبری
نی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2875
1. نی تو شکلی دگری سنگ نباشی تو زری
سنگ هم بوی برد نیز که زیباگهری
شکنی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2876
1. شکنی شیشه مردم گرو از من گیری
همه شب عهد کنی روز شکستن گیری
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2877
1. بر یکی بوسه حقستت که چنان می‌لرزی
ز آنک جان است و پی دادن جان می‌لرزی
هله از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2878
1. هله تا ظن نبری کز کف من بگریزی
حیله کم کن نگذارم که به فن بگریزی
ننگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2879
1. ننگ هر قافله در شش دره ابلیسی
تو به هر نیت خود مسخره ابلیسی
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2880
1. به حق و حرمت آنک همگان را جانی
قدحی پر کن از آنک صفتش می‌دانی
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2881
1. گر تو ما را به جفای صنمان ترسانی
شکم گرسنگان را تو به نان ترسانی
تیغ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2882
1. تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی
بر سر و سبلت این خنده زنان خنده زنی