تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی از مولانا غزل 2853
1. تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی
دو جهان به هم برآید چو جمال خود نمایی
برسید لک لک جان که بهار شد کجایی از مولانا غزل 2854
1. برسید لک لک جان که بهار شد کجایی
بشکفت جمله عالم گل و برگ جان فزایی
هله ای دلی که خفته تو به زیر ظل مایی از مولانا غزل 2855
1. هله ای دلی که خفته تو به زیر ظل مایی
شب و روز در نمازی به حقیقت و غزالی
صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی از مولانا غزل 2856
1. صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی
که چه طاقت است جان را چو تو نور خود نمایی
چه جمال جان فزایی که میان جان مایی از مولانا غزل 2857
1. چه جمال جان فزایی که میان جان مایی
تو به جان چه می‌نمایی تو چنین شکر چرایی
صنما تو همچو آتش قدح مدام داری از مولانا غزل 2858
1. صنما تو همچو آتش قدح مدام داری
به جواب هر سلامی که کنند جام داری
برو ای عشق که تا شحنه خوبان شده‌ای از مولانا غزل 2859
1. برو ای عشق که تا شحنه خوبان شده‌ای
توبه و توبه کنان را همه گردن زده‌ای
هست در حلقه ما حلقه ربایی عجبی از مولانا غزل 2860
1. هست در حلقه ما حلقه ربایی عجبی
قمری باخبری درد دوایی عجبی
چند روز است که شطرنج عجب می‌بازی از مولانا غزل 2861
1. چند روز است که شطرنج عجب می‌بازی
دانه بوالعجب و دام عجب می‌سازی
هله هشدار که با بی‌خبران نستیزی از مولانا غزل 2862
1. هله هشدار که با بی‌خبران نستیزی
پیش مستان چنان رطل گران نستیزی