تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2853
1. تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی
دو جهان به هم برآید چو جمال خود نمایی
برسید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2854
1. برسید لک لک جان که بهار شد کجایی
بشکفت جمله عالم گل و برگ جان فزایی
هله از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2855
1. هله ای دلی که خفته تو به زیر ظل مایی
شب و روز در نمازی به حقیقت و غزالی
صنما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2856
1. صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی
که چه طاقت است جان را چو تو نور خود نمایی
چه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2857
1. چه جمال جان فزایی که میان جان مایی
تو به جان چه می‌نمایی تو چنین شکر چرایی
صنما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2858
1. صنما تو همچو آتش قدح مدام داری
به جواب هر سلامی که کنند جام داری
برو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2859
1. برو ای عشق که تا شحنه خوبان شده‌ای
توبه و توبه کنان را همه گردن زده‌ای
هست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2860
1. هست در حلقه ما حلقه ربایی عجبی
قمری باخبری درد دوایی عجبی
چند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2861
1. چند روز است که شطرنج عجب می‌بازی
دانه بوالعجب و دام عجب می‌سازی
هله از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2862
1. هله هشدار که با بی‌خبران نستیزی
پیش مستان چنان رطل گران نستیزی