هله ای پری شب رو که ز خلق ناپدیدی از مولانا غزل 2843
1. هله ای پری شب رو که ز خلق ناپدیدی
به خدا به هیچ خانه تو چنین چراغ دیدی
تو کیی در این ضمیرم که فزونتر از جهانی از مولانا غزل 2844
1. تو کیی در این ضمیرم که فزونتر از جهانی
تو که نکته جهانی ز چه نکته می‌جهانی
بت من به طعنه گوید چه میان ره فتادی از مولانا غزل 2845
1. بت من به طعنه گوید چه میان ره فتادی
صنما چرا نیفتم ز چنان میی که دادی
چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی از مولانا غزل 2846
1. چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی
دل همچو آتشم را به هزار باد دادی
دل بی‌قرار را گو که چو مستقر نداری از مولانا غزل 2847
1. دل بی‌قرار را گو که چو مستقر نداری
سوی مستقر اصلی ز چه رو سفر نداری
سحر است خیز ساقی بکن آنچ خوی داری از مولانا غزل 2848
1. سحر است خیز ساقی بکن آنچ خوی داری
سر خنب برگشای و برسان شراب ناری
ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری از مولانا غزل 2849
1. ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری
ز شکوفه‌هات دانم که تو هم ز وی خماری
ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی از مولانا غزل 2850
1. ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی
صنما در انتظارم هله تا تو شاد باشی
شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی از مولانا غزل 2851
1. شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی
به میان سرو و سوسن گل خوش عذار باشی
چو یقین شده‌ست دل را که تو جان جان جانی از مولانا غزل 2852
1. چو یقین شده‌ست دل را که تو جان جان جانی
بگشا در عنایت که ستون صد جهانی