ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2771
1. ای قلب و درست را روایی
پیش تو که زفت کیمیایی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2772
1. ای آنک تو خواب ما ببستی
رفتی و به گوشه‌ای نشستی
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2773
1. با یار بساز تا توانی
تا بی‌کس و مبتلا نمانی
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2774
1. در فنای محض افشانند مردان آستی
دامن خود برفشاند از دروغ و راستی
مرغ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2775
1. مرغ دل پران مبا جز در هوای بیخودی
شمع جان تابان مبا جز در سرای بیخودی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2776
1. ای رها کرده تو باغی از پی انجیرکی
حور را از دست داده از پی کمپیرکی
شاد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2777
1. شاد آن صبحی که جان را چاره آموزی کنی
چاره او یابد که تش بیچارگی روزی کنی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2778
1. ای خدایی که مفرح بخش رنجوران تویی
در میان لطف و رحمت همچو جان پنهان تویی
بانگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2779
1. بانگ می‌زن ای منادی بر سر هر رسته‌ای
هیچ دیدیت ای مسلمانان غلامی جسته‌ای
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2780
1. در شرابم چیز دیگر ریختی درریختی
باده تنها نیست این آمیختی آمیختی
ساقیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2781
1. ساقیا بر خاک ما چون جرعه‌ها می‌ریختی
گر نمی‌جستی جنون ما چرا می‌ریختی