گل گفت مرا نرمی از خار چه می‌جویی از مولانا غزل 2619
1. گل گفت مرا نرمی از خار چه می‌جویی
گفتم که در این سودا هشیار چه می‌جویی
ای دل به ادب بنشین برخیز ز بدخویی از مولانا غزل 2620
1. ای دل به ادب بنشین برخیز ز بدخویی
زیرا به ادب یابی آن چیز که می‌گویی
از هر چه ترنجیدی با دل تو بگو حالی از مولانا غزل 2621
1. از هر چه ترنجیدی با دل تو بگو حالی
کای دل تو نمی‌گفتی کز خویش شدم خالی
ای خواجه تو چه مرغی نامت چه چرا شایی از مولانا غزل 2622
1. ای خواجه تو چه مرغی نامت چه چرا شایی
نی پری و نی چری ای مرغک حلوایی
ما گوش شماییم شما تن زده تا کی از مولانا غزل 2623
1. ما گوش شماییم شما تن زده تا کی
ما مست و خراباتی و بیخود شده تا کی
برخیز که جان است و جهان است و جوانی از مولانا غزل 2624
1. برخیز که جان است و جهان است و جوانی
خورشید برآمد بنگر نورفشانی
گر علم خرابات تو را همنفسستی از مولانا غزل 2625
1. گر علم خرابات تو را همنفسستی
این علم و هنر پیش تو باد و هوسستی
ای دل تو در این غارت و تاراج چه دیدی از مولانا غزل 2626
1. ای دل تو در این غارت و تاراج چه دیدی
تا رخت گشادی و دکان بازکشیدی
عاشق شو و عاشق شو بگذار زحیری از مولانا غزل 2627
1. عاشق شو و عاشق شو بگذار زحیری
سلطان بچه‌ای آخر تا چند اسیری
هر روز بگه ای شه دلدار درآیی از مولانا غزل 2628
1. هر روز بگه ای شه دلدار درآیی
جان را و جهان را شکفانی و فزایی
ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی از مولانا غزل 2629
1. ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی
ما را و جهان را تو در این خانه نیابی