گل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2619
1. گل گفت مرا نرمی از خار چه می‌جویی
گفتم که در این سودا هشیار چه می‌جویی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2620
1. ای دل به ادب بنشین برخیز ز بدخویی
زیرا به ادب یابی آن چیز که می‌گویی
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2621
1. از هر چه ترنجیدی با دل تو بگو حالی
کای دل تو نمی‌گفتی کز خویش شدم خالی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2622
1. ای خواجه تو چه مرغی نامت چه چرا شایی
نی پری و نی چری ای مرغک حلوایی
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2623
1. ما گوش شماییم شما تن زده تا کی
ما مست و خراباتی و بیخود شده تا کی
برخیز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2624
1. برخیز که جان است و جهان است و جوانی
خورشید برآمد بنگر نورفشانی
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2625
1. گر علم خرابات تو را همنفسستی
این علم و هنر پیش تو باد و هوسستی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2626
1. ای دل تو در این غارت و تاراج چه دیدی
تا رخت گشادی و دکان بازکشیدی
عاشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2627
1. عاشق شو و عاشق شو بگذار زحیری
سلطان بچه‌ای آخر تا چند اسیری
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2628
1. هر روز بگه ای شه دلدار درآیی
جان را و جهان را شکفانی و فزایی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2629
1. ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی
ما را و جهان را تو در این خانه نیابی