دلم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2530
1. دلم همچون قلم آمد در انگشتان دلداری
که امشب می‌نویسد زی نویسد باز فردا ری
چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2531
1. چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری
چو آهوی منی ای جان ز شیر نر چه غم داری
کی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2532
1. کی افسون خواند در گوشت که ابرو پرگره داری
نگفتم با کسی منشین که باشد از طرب عاری
برآ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2533
1. برآ بر بام ای عارف بکن هر نیم شب زاری
کبوترهای دل‌ها را تویی شاهین اشکاری
مها از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2534
1. مها یک دم رعیت شو مرا شه دان و سالاری
اگر مه را جفا گویم بجنبان سر بگو آری
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2535
1. هر آن بیمار مسکین را که از حد رفت بیماری
نماند مر ورا ناله نباشد مر ورا زاری
مثال از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2536
1. مثال باز رنجورم زمین بر من ز بیماری
نه با اهل زمین جنسم نه امکان است طیاری
مگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2537
1. مگر دانید با دلبر به حق صحبت و یاری
هر آنچ دوش می‌گفتم ز بی‌خویشی و بیماری
حجاب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2538
1. حجاب از چشم بگشایی که سبحان الذی اسری
جمال خویش بنمایی که سبحان الذی اسری
یکی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2539
1. یکی طوطی مژده آور یکی مرغی خوش آوازی
چه باشد گر به سوی ما کند هر روز پروازی
چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2540
1. چو شیر و انگبین جانا چه باشد گر درآمیزی
عسل از شیر نگریزد تو هم باید که نگریزی