مرا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2508
1. مرا آن دلبر پنهان همی‌گوید به پنهانی
به من ده جان به من ده جان چه باشد این گران جانی
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2509
1. بر دیوانگان امروز آمد شاه پنهانی
فغان برخاست از جان‌های مجنونان روحانی
مرا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2510
1. مرا پرسید آن سلطان به نرمی و سخن خایی
عجب امسال ای عاشق بدان اقبالگه آیی
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2511
1. به باغ و چشمه حیوان چرا این چشم نگشایی
چرا بیگانه‌ای از ما چو تو در اصل از مایی
رها از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2512
1. رها کن ماجرا ای جان فروکن سر ز بالایی
که آمد نوبت عشرت زمان مجلس آرایی
بیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2513
1. بیا ای عارف مطرب چه باشد گر ز خوش خویی
چو شعری نور افشانی و زان اشعار برگویی
درآمد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2514
1. درآمد در میان شهر آدم زفت سیلابی
فنا شد چرخ و گردان شد ز نور پاک دولابی
یکی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2515
1. یکی گنجی پدید آمد در آن دکان زرکوبی
زهی صورت زهی معنی زهی خوبی زهی خوبی
اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2516
1. اگر الطاف شمس الدین بدیده برفتادستی
سوی افلاک روحانی دو دیده برگشادستی
ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2517
1. ز رنگ روی شمس الدین گرم خود بو و رنگستی
مرا از روی این خورشید عارستی و ننگستی
اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2518
1. اگر امروز دلدارم کند چون دوش بدمستی
درافتد در جهان غوغا درافتد شور در هستی
غلام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2519
1. غلام پاسبانانم که یارم پاسبانستی
به چستی و به شبخیزی چو ماه و اخترانستی