ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2486
1. ای زده مطرب غمت در دل ما ترانه‌ای
در سر و در دماغ جان جسته ز تو فسانه‌ای
هست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2487
1. هست به خطه عدم شور و غبار و غارتی
آتش عشق درزده تا نبود عمارتی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2488
1. ای که غریب آتشی در دل و جان ما زدی
آتش دل مقیم شد تو به سفر چرا شدی
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2489
1. گر ز تو بوسه ای خرد صد مه و مهر و مشتری
تا نفروشی ای صنم کز مه و مهر خوشتری
ساقی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2490
1. ساقی جان فزای من بهر خدا ز کوثری
در سر مست من فکن جام شراب احمری
جمع از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2491
1. جمع مکن تو برف را بر خود تا که نفسری
برف تو بفسراندت گر تو تنور آذری
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2492
1. هر بشری که صاف شد در دو جهان ورا دلی
دید غرض که فقر بد بانگ الست را بلی
رو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2493
1. رو بنمودی به تو گر همگی نه جانمی
دیده شدی نشان من گر نه که بی‌نشانمی
زرگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2494
1. زرگر آفتاب را بسته گاز می‌کنی
کرته شام را ز مه نقش و طراز می‌کنی
آنک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2495
1. آنک بخورد دم به دم سنگ جفای صدمنی
غم نخورد از آنک تو روی بر او ترش کنی
خواجه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2496
1. خواجه ترش مرا بگو سرکه به چند می‌دهی
هست شکرلبی اگر سرکه به قند می‌دهی