باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2475
1. باز ترش شدی مگر یار دگر گزیده‌ای
دست جفا گشاده‌ای پای وفا کشیده‌ای
هین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2476
1. هین که خروس بانگ زد وقت صبوح یافتی
شرح نمی‌کنم که بس عاقل را اشارتی
سرکه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2477
1. سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی
خاربنان خشک را از گل او طراوتی
باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2478
1. باز چه شد تو را دلا باز چه مکر اندری
یک نفسی چو بازی و یک نفسی کبوتری
پیش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2479
1. پیش از آنک از عدم کرد وجودها سری
بی ز وجود وز عدم باز شدم یکی دری
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2480
1. ای دل بی‌قرار من راست بگو چه گوهری
آتشیی تو آبیی آدمیی تو یا پری
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2481
1. با همگان فضولکی چون که به ما ملولکی
رو که بدین عاشقی سخت عظیم گولکی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2482
1. ای که لب تو چون شکر هان که قرابه نشکنی
وی که دل تو چون حجر هان که قرابه نشکنی
تلخ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2483
1. تلخ کنی دهان من قند به دیگران دهی
نم ندهی به کشت من آب به این و آن دهی
خواجه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2484
1. خواجه اگر تو همچو ما بیخود و شوخ و مستیی
طوق قمر شکستیی فوق فلک نشستیی
یاور از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2485
1. یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی
نیست تو را ضعیفتر از دل من شکاریی