هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2464
1. هر طربی که در جهان گشت ندیم کهتری
می‌برمد از او دلم چون دل تو ز مقذری
آمده‌ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2465
1. آمده‌ای که راز من بر همگان بیان کنی
و آن شه بی‌نشانه را جلوه دهی نشان کنی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2466
1. ای که به لطف و دلبری از دو جهان زیاده‌ای
ای که چو آفتاب و مه دست کرم گشاده‌ای
کعبه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2467
1. کعبه طواف می‌کند بر سر کوی یک بتی
این چه بتی است ای خدا این چه بلا و آفتی
نیست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2468
1. نیست به جز دوام جان ز اهل دلان روایتی
راحت‌های عشق غایتی
آه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2469
1. آه خجسته ساعتی که صنما به من رسی
پاک و لطیف همچو جان صبحدمی به تن رسی
جان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2470
1. جان به فدای عاشقان خوش هوسی است عاشقی
عشق پرست ای پسر باد هواست مابقی
سوخت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2471
1. سوخت یکی جهان به غم آتش غم پدید نی
صورت این طلسم را هیچ کسی بدید نی
چشم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2472
1. چشم تو خواب می‌رود یا که تو ناز می‌کنی
نی به خدا که از دغل چشم فراز می‌کنی
آب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2473
1. آب تو ده گسسته را در دو جهان سقا تویی
بار تو ده شکسته را بارگه وفا تویی
ریگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2474
1. ریگ ز آب سیر شد من نشدم زهی زهی
لایق خرکمان من نیست در این جهان زهی