بویی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2453
1. بویی ز گردون می‌رسد با پرسش و دلداریی
از دام تن وا می‌رهد هر خسته دل اشکاریی
عیش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2454
1. عیش جهان پیسه بود گاه خوشی گاه بدی
عاشق او شو که دهد ملکت عیش ابدی
برگذری از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2455
1. برگذری درنگری جز دل خوبان نبری
سر مکش ای دل که از او هر چه کنی جان نبری
هم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2456
1. هم نظری هم خبری هم قمران را قمری
هم شکر اندر شکر اندر شکر اندر شکری
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2457
1. ای دل سرگشته شده در طلب یاوه روی
چند بگفتم که مده دل به کسی بی‌گروی
سنگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2458
1. سنگ مزن بر طرف کارگه شیشه گری
زخم مزن بر جگر خسته خسته جگری
عارف از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2459
1. عارف گوینده اگر تا سحر صبر کنی
از جهت خسته دلان جان و نگهبان منی
تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2460
1. تو نه چنانی که منم من نه چنانم که تویی
تو نه بر آنی که منم من نه بر آنم که تویی
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2461
1. چون دل من جست ز تن بازنگشتی چه شدی
بی‌دل من بی‌دل من راست شدی هر چه بدی
طوطی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2462
1. طوطی و طوطی بچه‌ای قند به صد ناز خوری
از شکرستان ازل آمده‌ای بازپری
آه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2463
1. آه چه دیوانه شدم در طلب سلسله‌ای
در خم گردون فکنم هر نفسی غلغله‌ای