زهی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2407
1. زهی لواء و علم لا اله الا الله
که زد بر اوج قدم لا اله الا الله
چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2408
1. چو آفتاب برآمد ز قعر آب سیاه
ز ذره ذره شنو لا اله الا الله
که از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2409
1. که بوده است تو را دوش یار و همخوابه
که از خوی تو پر از مشک گشت گرمابه
مقام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2410
1. مقام خلوت و یار و سماع و تو خفته
که شرم بادت از آن زلف‌های آشفته
دلم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2411
1. دلم چو دیده و تو چون خیال در دیده
دلم چو دیده و تو چون خیال در دیده
چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2412
1. چو مست روی توام ای حکیم فرزانه
به من نگر تو بدان چشم‌های مستانه
عجب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2413
1. عجب دلی که به عشق بت است پیوسته
عجبتر این که بتش پیش او است بنشسته
ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2414
1. ز لقمه‌ای که بشد دیده تو را پرده
مخور تو بیش که ضایع کنی سراپرده
تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2415
1. تو دیده گشته و ما را بکرده نادیده
بدیده گریه ما را بدین بخندیده
برو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2416
1. برو برو که به بز لایق است بزغاله
برو که هست ز گاوان حیات گوساله
خلاصه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2417
1. خلاصه دو جهان است آن پری چهره
چو او نقاب گشاید فنا شود زهره
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2418
1. ای جان ای جان فی ستر الله
اشتر می‌ران فی ستر الله