ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا از مولانا غزل 230
1. ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا
که بوک دررسدش از جناب وصل صلا
سبکتری تو از آن دم که می‌رسد ز صبا از مولانا غزل 231
1. سبکتری تو از آن دم که می‌رسد ز صبا
ز دم زدن نشود سیر و مانده کس جانا
چو عشق را تو ندانی بپرس از شب‌ها از مولانا غزل 232
1. چو عشق را تو ندانی بپرس از شب‌ها
بپرس از رخ زرد و ز خشکی لب‌ها
کجاست ساقی جان تا به هم زند ما را از مولانا غزل 233
1. کجاست ساقی جان تا به هم زند ما را
بروبد از دل ما فکر دی و فردا را
ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا از مولانا غزل 234
1. ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا
که لحظه لحظه برآری ز عربده عللا
مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا از مولانا غزل 235
1. مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا
ترش ترش بگذشت از دریچه یار چرا
مبارکی که بود در همه عروسی‌ها از مولانا غزل 236
1. مبارکی که بود در همه عروسی‌ها
در این عروسی ما باد ای خدا تنها
یار ما دلدار ما عالم اسرار ما از مولانا غزل 237
1. یار ما دلدار ما عالم اسرار ما
یوسف دیدار ما رونق بازار ما
هله ای کیا نفسی بیا از مولانا غزل 238
1. هله ای کیا نفسی بیا
در عیش را سره برگشا
کرانی ندارد بیابان ما از مولانا غزل 239
1. کرانی ندارد بیابان ما
قراری ندارد دل و جان ما
تو جان و جهانی کریما مرا از مولانا غزل 240
1. تو جان و جهانی کریما مرا
چه جان و جهان از کجا تا کجا