از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 208
1. از جهت ره زدن راه درآرد مرا
تا به کف رهزنان بازسپارد مرا
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 209
1. ای در ما را زده شمع سرایی درآ
خانه دل آن توست خانه خدایی درآ
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 210
1. گر نه تهی باشدی بیشترین جوی‌ها
خواجه چرا می‌دود تشنه در این کوی‌ها
باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 211
1. باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا
باز گل لعل پوش می‌بدراند قبا
اسیر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 212
1. اسیر شیشه کن آن جنیان دانا را
بریز خون دل آن خونیان صهبا را
اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 213
1. اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا
بگیر خنجر تیز و ببر گلوی حیا
درخت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 214
1. درخت اگر متحرک بدی ز جای به جا
نه رنج اره کشیدی نه زخم‌های جفا
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 215
1. من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا
من از کجا غم باران و ناودان ز کجا
روم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 216
1. روم به حجره خیاط عاشقان فردا
من درازقبا با هزار گز سودا
چه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 217
1. چه نیکبخت کسی که خدای خواند تو را
درآ درآ به سعادت درت گشاد خدا
ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 218
1. ز بهر غیرت آموخت آدم اسما را
ببافت جامع کل پرده‌های اجزا را