ای بنده بازگرد به درگاه ما بیا از مولانا غزل 197
1. ای بنده بازگرد به درگاه ما بیا
بشنو ز آسمان‌ها حی علی الصلا
ای صوفیان عشق بدرید خرقه‌ها از مولانا غزل 198
1. ای صوفیان عشق بدرید خرقه‌ها
صد جامه ضرب کرد گل از لذت صبا
ای خان و مان بمانده و از شهر خود جدا از مولانا غزل 199
1. ای خان و مان بمانده و از شهر خود جدا
شاد آمدیت از سفر خانه خدا
نام شتر به ترکی چه بود بگو دوا از مولانا غزل 200
1. نام شتر به ترکی چه بود بگو دوا
نام بچه ش چه باشد او خود پیش دوا
شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما از مولانا غزل 201
1. شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما
ناچار گفتنی‌ست تمامی ماجرا
هر روز بامداد سلام علیکما از مولانا غزل 202
1. هر روز بامداد سلام علیکما
آن جا که شه نشیند و آن وقت مرتضا
آمد بهار خرم آمد نگار ما از مولانا غزل 203
1. آمد بهار خرم آمد نگار ما
چون صد هزار تنگ شکر در کنار ما
سر به گریبان درست صوفی اسرار را از مولانا غزل 204
1. سر به گریبان درست صوفی اسرار را
تا چه برآرد ز غیب عاقبت کار را
چند گریزی ز ما چند روی جا به جا از مولانا غزل 205
1. چند گریزی ز ما چند روی جا به جا
جان تو در دست ماست همچو گلوی عصا
ای همه خوبی تو را پس تو که رایی که را از مولانا غزل 206
1. ای همه خوبی تو را پس تو که رایی که را
ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا
ای که به هنگام درد راحت جانی مرا از مولانا غزل 207
1. ای که به هنگام درد راحت جانی مرا
وی که به تلخی فقر گنج روانی مرا
از جهت ره زدن راه درآرد مرا از مولانا غزل 208
1. از جهت ره زدن راه درآرد مرا
تا به کف رهزنان بازسپارد مرا