می از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1939
1. می پرد این مرغ دیگر در جنان عاشقان
سوی عنقا می کشاند استخوان عاشقان
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1940
1. ای ز تو مه پای کوبان وز تو زهره دف زنان
می زنند ای جان مردان عشق ما بر دف زنان
مهره‌ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1941
1. مهره‌ای از جان ربودم بی‌دهان و بی‌دهان
گر رقیب او بداند گو بدان و گو بدان
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1942
1. من ز گوش او بدزدم حلقه دیگر نهان
تا نداند چشم دشمن ور بداند گو بدان
می از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1943
1. می گزید او آستین را شرمگین در آمدن
بر سر کویی که پوشد جان‌ها حله بدن
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1944
1. چون ببینی آفتاب از روی دلبر یاد کن
چون ببینی ابر را از اشک چاکر یاد کن
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1945
1. هر چه آن سرخوش کند بویی بود از یار من
هر چه دل واله کند آن پرتو دلدار من
کاشکی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1946
1. کاشکی از غیر تو آگه نبودی جان من
خود ندانستی به جز تو جان معنی دان من
سوی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1947
1. سوی بیماران خود شد شاه مه رویان من
گفت ای رخ‌های زرد و زعفرانستان من
بانگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1948
1. بانگ آید هر زمانی زین رواق آبگون
آیت انا بنیناها و انا موسعون