چرا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1849
1. چرا کوشد مسلمان در مسلمان را فریبیدن
بسی صنعت نمی‌باید پریشان را فریبیدن
چراغ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1850
1. چراغ عالم افروزم نمی‌تابد چنین روشن
عجب این عیب از چشم است یا از نو یا روزن
نشانی‌هاست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1851
1. نشانی‌هاست در چشمش نشانش کن نشانش کن
ز من بشنو که وقت آمد کشانش کن کشانش کن
چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1852
1. چو آمد روی مه رویم کی باشم من که باشم من
چو زاید آفتاب جان کجا ماند شب آبستن
چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1853
1. چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من
از آن شادی بیاید جان نهان افتد به پای من
چه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1854
1. چه دانی تو خراباتی که هست از شش جهت بیرون
خرابات قدیم است آن و تو نو آمده اکنون
چه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1855
1. چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون
دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون
مرا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1856
1. مرا هر دم همی‌گویی که برگو قطعه شیرین
به هر بیتی یکی بوسه بده پهلوی من بنشین
توقع از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1857
1. توقع دارم از لطف تو ای صدر نکوآیین
درون مدرسه حجره به پهلوی شهاب الدین
چو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1858
1. چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من
از آن شادی بیاید جان نهان افتد به پای من
منم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1859
1. منم آن حلقه در گوش و نشسته گوش شمس الدین
دلم پرنیش هجران است بهر نوش شمس الدین