باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1828
1. باز نگار می کشد چون شتران مهار من
یارکشی است کار او بارکشی است کار من
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1829
1. گفتم دوش عشق را ای تو قرین و یار من
هیچ مباش یک نفس غایب از این کنار من
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1830
1. تا تو حریف من شدی ای مه دلستان من
همچو چراغ می جهد نور دل از دهان من
راز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1831
1. راز تو فاش می کنم صبر نماند بیش از این
بیش فلک نمی‌کشد درد مرا و نی زمین
مانده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1832
1. مانده شده‌ست گوش من از پی انتظار آن
کز طرفی صدای خوش دررسدی ز ناگهان
آمده‌ام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1833
1. آمده‌ام به عذر تو ای طرب و قرار جان
عفو نما و درگذر از گنه و عثار جان
عید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1834
1. عید نمای عید را ای تو هلال عید من
گوش بمال ماه را ای مه ناپدید من
گرم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1835
1. گرم درآ و دم مده ساقی بردبار من
ای دم تو ندیم من ای رخ تو بهار من
باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1836
1. باز بهار می کشد زندگی از بهار من
مجلس و بزم می نهد تا شکند خمار من
یا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1837
1. یا رب من بدانمی‌چیست مراد یار من
بسته ره گریز من برده دل و قرار من