قصد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1817
1. قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من
وا دل من وا دل من وا دل من وا دل من
1. قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من
وا دل من وا دل من وا دل من وا دل من
1. قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من
وا دل من وا دل من وا دل من وا دل من
1. کافرم ار در دو جهان عشق بود خوشتر از این
دیده ایمان شود ار نوش کند کافر از این
1. هی چه گریزی چندین یک نفس این جا بنشین
صبر تو کو ای صابر ای همه صبر و تمکین
1. آب حیات عشق را در رگ ما روانه کن
آینه صبوح را ترجمه شبانه کن
1. ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من
جور مکن که بشنود شاد شود حسود من
1. سیر نمیشوم ز تو نیست جز این گناه من
سیر مشو ز رحمتم ای دو جهان پناه من
1. سیر نمیشوم ز تو ای مه جان فزای من
جور مکن جفا مکن نیست جفا سزای من
1. من طربم طرب منم زهره زند نوای من
عشق میان عاشقان شیوه کند برای من
1. هر کی ز حور پرسدت رخ بنما که همچنین
هر کی ز ماه گویدت بام برآ که همچنین
1. دوش چه خوردهای دلا راست بگو نهان مکن
چون خمشان بیگنه روی بر آسمان مکن