هین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1795
1. هین دف بزن هین کف بزن کاقبال خواهی یافتن
مردانه باش و غم مخور ای غمگسار مرد و زن
دلدار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1796
1. دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن
صد حور کش داری ولی بنگر یکی داری چو من
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1797
1. ای دل شکایت‌ها مکن تا نشنود دلدار من
ای دل نمی‌ترسی مگر از یار بی‌زنهار من
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1798
1. ای یار من ای یار من ای یار بی‌زنهار من
ای دلبر و دلدار من ای محرم و غمخوار من
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1799
1. در غیب پر این سو مپر ای طایر چالاک من
هم سوی پنهان خانه رو ای فکرت و ادراک من
هذا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1800
1. هذا رشاد الکافرین هذا جزاء الصابرین
هذا معاد الغابرین نعم الرجا نعم المعین
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1801
1. آن شاخ خشک است و سیه‌هان ای صبا بر وی مزن
ای زندگی باغ‌ها وی رنگ بخش مرد و زن
چندان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1802
1. چندان بگردم گرد دل کز گردش بسیار من
نی تن کشاند بار من نی جان کند پیکار من
بخت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1803
1. بخت نگار و چشم من هر دو نخسبد در زمن
ای نقش او شمع جهان ای چشم من او را لگن
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1804
1. با آن سبک روحی گل وان لطف شه برگ سمن
چون او ببیند روی تو هر برگ او گردد سه من
پوشیده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1805
1. پوشیده چون جان می روی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من