بیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1785
1. بیا بیا دلدار من دلدار من
درآ درآ در کار من در کار من
دزدیده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1786
1. دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1787
1. گر آخر آمد عشق تو گردد ز اول‌ها فزون
بنوشت توقیعت خدا کاخرون السابقون
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1788
1. تا کی گریزی از اجل در ارغوان و ارغنون
نک کش کشانت می برند انا الیه راجعون
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1789
1. ای عاشقان ای عاشقان هنگام کوچ است از جهان
در گوش جانم می رسد طبل رحیل از آسمان
دلدار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1790
1. دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن
صد حور خوش داری ولی بنگر یکی داری چو من
بویی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1791
1. بویی همی‌آید مرا مانا که باشد یار من
بر یاد من پیمود می آن باوفا خمار من
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1792
1. این کیست این این کیست این این یوسف ثانی است این
خضر است و الیاس این مگر یا آب حیوانی است این
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1793
1. این کیست این این کیست این هذا جنون العاشقین
از آسمان خوشتر شده در نور او روی زمین
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1794
1. ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان
بر شاخ و برگ از درد دل بنگر نشان بنگر نشان