آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1806
1. آن سو مرو این سو بیا ای گلبن خندان من
ای عقل عقل عقل من ای جان جان جان من
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1807
1. ای بس که از آواز دش وامانده‌ام زین راه من
وی بس که از آواز قش گم کرده‌ام خرگاه من
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1808
1. با آنک از پیوستگی من عشق من
بیگانه می باشم چنین با عشق از دست فتن
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1809
1. بر گرد گل می گشت دی نقش خیال یار من
گفتم درآ پرنور کن از شمع رخ اسرار من
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1810
1. من دزد دیدم کو برد مال و متاع مردمان
این دزد ما خود دزد را چون می بدزدد از میان
خوش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1811
1. خوش می گریزی هر طرف از حلقه ما نی مکن
ای ماه برهم می زنی عهد ثریا نی مکن
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1812
1. ای نور افلاک و زمین چشم و چراغ غیب بین
ای تو چنین و صد چنین مخدوم جانم شمس دین
کو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1813
1. کو خر من کو خر من پار بمرد آن خر من
شکر خدا را که خرم برد صداع از سر من
عشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1814
1. عشق تو آورد قدح پر ز بلای دل من
گفتم می می نخورم گفت برای دل من
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1815
1. من خوشم از گفت خسان وز لب و لنج ترشان
من بکشم دامن تو دامن من هم تو کشان
آینه‌ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1816
1. آینه‌ای بزدایم از جهت منظر من
وای از این خاک تنم تیره دل اکدر من