گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1630
1. گر مرا خار زند آن گل خندان بکشم
ور لبش جور کند از بن دندان بکشم
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1631
1. در فروبند که ما عاشق این میکده‌ایم
درده آن باده جان را که سبک دل شده‌ایم
هله از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1632
1. هله رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم
جهت توشه ره ذکر وصالت بردیم
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1633
1. در فروبند که ما عاشق این انجمنیم
تا که با یار شکرلب نفسی دم بزنیم
عقل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1634
1. عقل گوید که من او را به زبان بفریبم
عشق گوید تو خمش باش به جان بفریبم
دم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1635
1. دم به دم از ره دل پیک خیالش رسدم
تابشی نو به نو از حسن و جمالش رسدم
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1636
1. از بت باخبر من خبری می رسدم
وز لب چون شکر او شکری می رسدم
منم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1637
1. منم آن دزد که شب نقب زدم ببریدم
سر صندوق گشادم گهری دزدیدم
مادرم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1638
1. مادرم بخت بده است و پدرم جود و کرم
فرح ابن الفرح ابن الفرح ابن الفرحم
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1639
1. ای خوشا روز که پیش چو تو سلطان میرم
پیش کان شکر تو شکرافشان میرم
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1640
1. گر تو خواهی که تو را بی‌کس و تنها نکنم
وامقت باشم هر لحظه و عذرا نکنم