دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا از مولانا غزل 142
1. دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا
زین سپس باخود نماند بوالعلی و بوالعلا
دوش من پیغام کردم سوی تو استاره را از مولانا غزل 143
1. دوش من پیغام کردم سوی تو استاره را
گفتمش خدمت رسان از من تو آن مه پاره را
عقل دریابد تو را یا عشق یا جان صفا از مولانا غزل 144
1. عقل دریابد تو را یا عشق یا جان صفا
لوح محفوظت شناسد یا ملایک بر سما
ای وصالت یک زمان بوده فراقت سال‌ها از مولانا غزل 145
1. ای وصالت یک زمان بوده فراقت سال‌ها
ای به زودی بار کرده بر شتر احمال‌ها
در صفای باده بنما ساقیا تو رنگ ما از مولانا غزل 146
1. در صفای باده بنما ساقیا تو رنگ ما
محومان کن تا رهد هر دو جهان از ننگ ما
آخر از هجران به وصلش دررسیدستی دلا از مولانا غزل 147
1. آخر از هجران به وصلش دررسیدستی دلا
صد هزاران سر سر جان شنیدستی دلا
از پی شمس حق و دین دیده گریان ما از مولانا غزل 148
1. از پی شمس حق و دین دیده گریان ما
از پی آن آفتابست اشک چون باران ما
خدمت شمس حق و دین یادگارت ساقیا از مولانا غزل 149
1. خدمت شمس حق و دین یادگارت ساقیا
باده گردان چیست آخر داردارت ساقیا
درد شمس الدین بود سرمایه درمان ما از مولانا غزل 150
1. درد شمس الدین بود سرمایه درمان ما
بی سر و سامان عشقش بود سامان ما
سر برون کن از دریچه جان ببین عشاق را از مولانا غزل 151
1. سر برون کن از دریچه جان ببین عشاق را
از صبوحی‌های شاه آگاه کن فساق را
دوش آن جانان ما افتان و خیزان یک قبا از مولانا غزل 152
1. دوش آن جانان ما افتان و خیزان یک قبا
مست آمد با یکی جامی پر از صرف صفا