من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 131
1. من چو موسی در زمان آتش شوق و لقا
سوی کوه طور رفتم حبذا لی حبذا
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 132
1. در میان پرده خون عشق را گلزارها
عاشقان را با جمال عشق بی‌چون کارها
غمزه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 133
1. غمزه عشقت بدان آرد یکی محتاج را
کو به یک جو برنسنجد هیچ صاحب تاج را
ساقیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 134
1. ساقیا در نوش آور شیره عنقود را
در صبوح آور سبک مستان خواب آلود را
ساقیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 135
1. ساقیا گردان کن آخر آن شراب صاف را
محو کن هست و عدم را بردران این لاف را
پرده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 136
1. پرده دیگر مزن جز پرده دلدار ما
آن هزاران یوسف شیرین شیرین کار ما
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 137
1. با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا
گوهری باشی و از سنگی فرومانی چرا
سکه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 138
1. سکه رخسار ما جز زر مبادا بی‌شما
در تک دریای دل گوهر مبادا بی‌شما
رنج از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 139
1. رنج تن دور از تو ای تو راحت جان‌های ما
چشم بد دور از تو ای تو دیده بینای ما
درد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 140
1. درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما
مرگ بادا بی‌شما و جان مبادا بی‌شما
جمله از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 141
1. جمله یاران تو سنگند و توی مرجان چرا
آسمان با جملگان جسمست و با تو جان چرا