ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1302
1. ما دو سه مست خلوتی جمع شدیم این طرف
چون شتران رو به رو پوز نهاده در علف
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1303
1. گر تو تنگ آیی ز ما زوتر برون رو ای حریف
کز ترش رویی همی‌رنجد دلارام ظریف
باده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1304
1. باده نمی‌بایدم فارغم از درد و صاف
تشنه خون خودم آمد وقت مصاف
کعبه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1305
1. کعبه جان‌ها تویی گرد تو آرم طواف
جغد نیم بر خراب هیچ ندارم طواف
بیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1306
1. بیا بیا که تویی شیر شیر شیر مصاف
ز مرغزار برون آ و صف‌ها بشکاف
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1307
1. ای مونس و غمگسار عاشق
وی چشم و چراغ و یار عاشق
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1308
1. گر خمار آرد صداعی بر سر سودای عشق
دررسد در حین مدد از ساقی صهبای عشق
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1309
1. ای جهان را دلگشا اقبال عشق
یفعل الله ما یشا اقبال عشق
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1310
1. ای ناطق الهی و ای دیده حقایق
زین قلزم پرآتش ای چاره خلایق
باز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1311
1. باز از آن کوه قاف آمد عنقای عشق
باز برآمد ز جان نعره و هیهای عشق
فریفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1312
1. فریفت یار شکربار من مرا به طریق
که شعر تازه بگو و بگیر جام عتیق