آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1258
1. آن مایی همچو ما دلشاد باش
در گلستان همچو سرو آزاد باش
عقل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1259
1. عقل آمد عاشقا خود را بپوش
وای ما ای وای ما از عقل و هوش
اندرآمد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1260
1. اندرآمد شاه شیرینان ترش
جان شیرینم فدای آن ترش
روی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1261
1. روی تو جان جانست از جان نهان مدارش
آنچ از جهان فزونست اندر جهان درآرش
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1262
1. گر جان به جز تو خواهد از خویش برکنیمش
ور چرخ سرکش آید بر همدگر زنیمش
سرمست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1263
1. سرمست شد نگارم بنگر به نرگسانش
مستانه شد حدیثش پیچیده شد زبانش
می‌گفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1264
1. می‌گفت چشم شوخش با طره سیاهش
من دم دهم فلان را تو درربا کلاهش
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1265
1. آن مه که هست گردون گردان و بی‌قرارش
وان جان که هست این جان وین عقل مستعارش
روحیست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1266
1. روحیست بی‌نشان و ما غرقه در نشانش
روحیست بی‌مکان و سر تا قدم مکانش
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1267
1. در عشق آتشینش آتش نخورده آتش
بی‌چهره خوش او در خوش هزار ناخوش
صد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1268
1. صد سال اگر گریزی و نایی بتا به پیش
برهم زنیم کار تو را همچو کار خویش
آینه‌ام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1269
1. آینه‌ام من آینه‌ام من تا که بدیدم روی چو ماهش
چشم جهانم چشم جهانم تا که بدیدم چشم سیاهش