ساقیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1248
1. ساقیا بی‌گه رسیدی می بده مردانه باش
ساقی دیوانگانی همچو می دیوانه باش
شده‌ام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1249
1. شده‌ام سپند حسنت وطنم میان آتش
چو ز تیر تست بنده بکشد کمان آتش
به از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1250
1. به شکرخنده اگر می‌ببرد جان رسدش
وگر از غمزه جادو برد ایمان رسدش
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1251
1. گر لب او شکند نرخ شکر می‌رسدش
ور رخش طعنه زند بر گل تر می‌رسدش
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1252
1. آن که مه غاشیه زین چو غلامان کشدش
بوک این همت ما جانب بستان کشدش
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1253
1. بر ملک نیست نهان حال دل و نیک و بدش
نفس اگر سر بکشد گوش کشان می‌کشدش
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1254
1. من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش
خویش را غیر مینگار و مران از در خویش
اندک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1255
1. اندک اندک راه زد سیم و زرش
مرگ و جسک نو فتاد اندر سرش
آنک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1256
1. آنک جانش داده‌ای آن را مکش
ور ندادی نقش بی‌جان را مکش
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1257
1. چون تو شادی بنده گو غمخوار باش
تو عزیزی صد چو ما گو خوار باش