ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1215
1. ای مست ماه روی تو استاره و گردون خوش
رویت خوش و مویت خوش و آن دیگرت بیرون خوش
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1216
1. گر عاشقی از جان و دل جور و جفای یار کش
ور زانک تو عاشق نه‌ای رو سخره می‌کن خار کش
الحذر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1217
1. الحذر از عشق حذر هر کی نشانی بودش
گر بستیزد برود عشق تو برهم زندش
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1218
1. ای شب خوش رو که تویی مهتر و سالار حبش
ما ز تو شادیم همه وقت تو خوش وقت تو خوش
یار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1219
1. یار نخواهم که بود بدخو و غمخوار و ترش
چون لحد و گور مغان تنگ و دل افشار و ترش
دام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1220
1. دام دگر نهاده‌ام تا که مگر بگیرمش
آنک بجست از کفم بار دگر بگیرمش
اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1221
1. اگر گم گردد این بی‌دل از آن دلدار جوییدش
وگر اندررمد عاشق به کوی یار جوییدش
چه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1222
1. چه دارد در دل آن خواجه که می‌تابد ز رخسارش
چه خوردست او که می‌پیچد دو نرگسدان خمارش
قرین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1223
1. قرین مه دو مریخند و آن دو چشمت ای دلکش
بدان هاروت و ماروتت لجوجان را به بابل کش
پریشان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1224
1. پریشان باد پیوسته دل از زلف پریشانش
وگر برناورم فردا سر خویش از گریبانش
ریاضت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1225
1. ریاضت نیست پیش ما همه لطفست و بخشایش
همه مهرست و دلداری همه عیش است و آسایش