شهریارنامه عثمان مختاری

1 کس از پاسبانان نه آگاه بود جهان جوی خفته نه خرگاه بود

2 نهفته به خرگه درآمد چو مار نیامد بر نامور شهریار

3 شیرش گفت بردارم از یال من برم هدیه نزدیک هیتال من

4 چو آمد به نزدیک تخت آن سیاه که بیدار شد پهلوان سپاه

1 زمین را بخون لعل گون ساختند تو گفتی فلک را نگون ساختند

2 کنازنگ زوبین هندی گرفت بر نیو آمد چو دیو شکفت

3 چنان زدش بر سینه زخم درشت چه زوبین برون رفت بازاو پشت

4 چه کوه از بر اسب غلطید نیو به میدان روان شد کنازنگ دیو

1 یکی نامه فرمود اندر زمان به نزدیک جمهور روشن روان

2 سخن در سرنامه آغاز کرد ز گنج معانی درش باز کرد

3 بسیم اندر آنسیم عنبر فشاند بقرب اندر آن سکه بر زر نشاند

4 چنین گفت کاین نامه نامدار ز ما نزد جمهور خنجر گزار

1 جهان دیده دهقان چنین کرد یاد که ارژنگ روزی گه بامداد

2 چنین گفت با نامور شهریار مرا هست امروز رای شکار

3 سپهدار گفتا که فرمان کنم سر شیر در خم چوگان کنم

4 که دیریست دارم هوای شکار که جان گشت فرسوده از کارزار

1 به پیش اندرون پیر و یل در قفا همی رفت مانند باد صبا

2 چه لختی بدین کوه بنهاد گام معطر شد او را ز عنبر مشام

3 به پیر آنزمان گفت گرد دلیر که بختت جوان باد رای تو پیر

4 که این که مگر کوه عنبر بود کزینسان مشامم معطر بود

1 سپهبد بپیچید بر خویشتن سرم گفت کز خود ببری ز تن

2 که حاصل نگردد ز من کام تو نیاید سر من بدین دام تو

3 تو دودی و من آتش سرکشم تو شامی و من صبح خنجرکشم

4 ترا کی شناسم بجای عروس کجا جفت با زاغ گردد خروس

1 وزآن روی بشنو سخن از سپاه ز ارژنگ گردان زرین کلاه

2 چه رفت از پی گود یل شهریار بگشتند گردان در آن مرغزار

3 پی اسب آن نامور یافتند برآن سوی گردان عنان تافتند

4 بدیدند اسبش به آن کوهسار گرفتند و بردند مردان کار

1 بشد شاد هیتال بر پیل کوس ببست و جهان شد بگرد آبنوس

2 دلیران هندی پی کین همه بروها بکردند پرچین همه

3 ز قطران یکی بحر آمد بجوش بشد سر ز بانگ تبیره ز هوش

4 بلرزید کوه از دم گاودم بتن زهره شیر گردیده گم

1 دلاور برون راند آن فیل زود خروشان وجوشان بیامد چه دود

2 به فرهنگ بربست راه ستیز به کف داشت از کینه ساطور تیز

3 به فرهنگ گفتن که اندر نبرد ندیدی هنرهای مردان مرد

4 نمودی به مردان ما دستبرد ولی کس ز من گوی مردی نبرد

1 بجنبید لشکر چه دریای چین دمیدند در دم گره بر جبین

2 خروشیدن سنج و شیپور و کوس همی گفت بر نامداران فسوس

3 وزین روی جمهور و هیتال شاه کشیدند لشکر سوی رزمگاه

4 برانگیخت زرفام فیلش ز جای برآمد غو طیل و آوای نای