شهریارنامه عثمان مختاری

1 به پیش اندرون پیر و یل در قفا همی رفت مانند باد صبا

2 چه لختی بدین کوه بنهاد گام معطر شد او را ز عنبر مشام

3 به پیر آنزمان گفت گرد دلیر که بختت جوان باد رای تو پیر

4 که این که مگر کوه عنبر بود کزینسان مشامم معطر بود

1 کس از پاسبانان نه آگاه بود جهان جوی خفته نه خرگاه بود

2 نهفته به خرگه درآمد چو مار نیامد بر نامور شهریار

3 شیرش گفت بردارم از یال من برم هدیه نزدیک هیتال من

4 چو آمد به نزدیک تخت آن سیاه که بیدار شد پهلوان سپاه

1 وزآن روی بشنو سخن از سپاه ز ارژنگ گردان زرین کلاه

2 چه رفت از پی گود یل شهریار بگشتند گردان در آن مرغزار

3 پی اسب آن نامور یافتند برآن سوی گردان عنان تافتند

4 بدیدند اسبش به آن کوهسار گرفتند و بردند مردان کار

1 تنش بود لرزان دلش بود سست خروشان و جوشان بکردار کوس

2 سپهبد چه دیدش فرو ماند سخت کزین مرد گویا که برگشته بخت

3 چه آمد بر شهریار آن سوار فرود آمد از باره راه وار

4 به سرچشمه آمد رخی پر ز خوی چه مردی که سرمست باشد ز می

1 چو خور سر زد از چتر فیروزه رنگ سپهبد کمر کینه را بست تنگ

2 بفرمود تا اسب او زین کنند یلان رابه نخجیر آئین کنند

3 نشست از بر اسب با ماهروی برون شد ز قلعه سبک جنگجوی

4 جهانجوی بهزاد هم برنشست برون آمد از قلعه چون فیل مست

1 جهان دیده دهقان چنین کرد یاد که ارژنگ روزی گه بامداد

2 چنین گفت با نامور شهریار مرا هست امروز رای شکار

3 سپهدار گفتا که فرمان کنم سر شیر در خم چوگان کنم

4 که دیریست دارم هوای شکار که جان گشت فرسوده از کارزار

1 سپهبد بپیچید بر خویشتن سرم گفت کز خود ببری ز تن

2 که حاصل نگردد ز من کام تو نیاید سر من بدین دام تو

3 تو دودی و من آتش سرکشم تو شامی و من صبح خنجرکشم

4 ترا کی شناسم بجای عروس کجا جفت با زاغ گردد خروس

1 بجنبید لشکر چه دریای چین دمیدند در دم گره بر جبین

2 خروشیدن سنج و شیپور و کوس همی گفت بر نامداران فسوس

3 وزین روی جمهور و هیتال شاه کشیدند لشکر سوی رزمگاه

4 برانگیخت زرفام فیلش ز جای برآمد غو طیل و آوای نای

1 جهانجوی شیرافکن آمد ز راه بدیبا بیاراست آن قلعه گاه

2 بهشتی شد از بس که دیبای زر بهر کوی و برزن کشیدند در

3 برافراز هر روزن از داد نای زن و مرد آن قلعه بربط سرای

4 دم نای کر کرد گوش سپهر به نظاره آمد در آن قلعه مهر

1 دلاور برون راند آن فیل زود خروشان وجوشان بیامد چه دود

2 به فرهنگ بربست راه ستیز به کف داشت از کینه ساطور تیز

3 به فرهنگ گفتن که اندر نبرد ندیدی هنرهای مردان مرد

4 نمودی به مردان ما دستبرد ولی کس ز من گوی مردی نبرد