بگو ای باد آن سر خیل رعنا پادشاهان را از محتشم غزل 25
1. بگو ای باد آن سر خیل رعنا پادشاهان را
سر کج افسران تاج سر زرین کلاهان را
مالک المک شوم چون ز جنون هامون را از محتشم غزل 26
1. مالک المک شوم چون ز جنون هامون را
در روش غاشیه بردوش نهم مجنون را
شوم هلاک چو غیری خورد خدنگ تو را از محتشم غزل 27
1. شوم هلاک چو غیری خورد خدنگ تو را
که دانم آشتئی در قفاست جنگ تو را
با چنین جرمی نراندم از دل ویران تو را از محتشم غزل 28
1. با چنین جرمی نراندم از دل ویران تو را
این قدرها جای در دل بوده است ای جان تو را
گر به تکلیف لب جام به لب سوده تو را از محتشم غزل 29
1. گر به تکلیف لب جام به لب سوده تو را
که به آن شربت آلوده لب آلوده تو را
درهمی گرم غضب کرده نگاه که تو را از محتشم غزل 30
1. درهمی گرم غضب کرده نگاه که تو را
شعله‌ای آتشی افروخته آه که تو را
حوصله کو که دل دهم عشق جنون فزای را از محتشم غزل 31
1. حوصله کو که دل دهم عشق جنون فزای را
سلسله بگسلم ز پا عقل گریزپای را
برین در می‌کشند امشب جهان‌پیما سمندی را از محتشم غزل 32
1. برین در می‌کشند امشب جهان‌پیما سمندی را
به سرعت می‌برند از باغ ما سرو بلندی را
نشانده شام غمت گرد دل سپاهی را از محتشم غزل 33
1. نشانده شام غمت گرد دل سپاهی را
که دست نیست بدان هیچ پادشاهی را
تا همتم به دست طلب زد در بلا از محتشم غزل 34
1. تا همتم به دست طلب زد در بلا
دربست شد مسخر من کشور بلا
گشته در راهت غبار آلود روی زرد ما از محتشم غزل 35
1. گشته در راهت غبار آلود روی زرد ما
می‌رسیم از گرد راه اینست راه آورد ما
سروی از یزد گذر کرد به کاشانهٔ ما از محتشم غزل 36
1. سروی از یزد گذر کرد به کاشانهٔ ما
که ازو چون ارم آراسته شد خانهٔ ما