مقطعات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 ای بخت بد که هیچ نبودم من از تو شاد هر لحظه ای ز زخم تو درد دگر کشم

2 بس آب گرم و باد خنک هر شبی که من از دیدگان ببارم و از سینه برکشم

3 یا پاره کن به قهر گریبان عمر من یا دامنی بده که بدان پای درکشم

1 ای نسیم صبا تحیت من برسان نزد خواجه ابراهیم

2 آنکه چون خلق او نداند بود در بهاران به باغ بوی نسیم

3 ای کریمی که در کرم چون تو مادر مکرمت نزاده کریم

4 ای ز تو برده منعمان نعمت وای تو را بر مقدمان تقدیم

1 از وفات امیر یعقوبم تازه تر شد وقاحت عالم

2 آنچنان شخص را که یار نداشت جان ستاند چه گویم اینت ستم

3 گوهری بود در هنر که ازو فخر می کرد گوهر آدم

4 گفت و از گفته برنتافت عنان کرده و از کرده برنداشت قدم

1 این چنین روز مر حریفان را پای باید کشید در دامن

2 میزبان نیز کعبتین خزان سیم آسا ز خانه روشن

3 این چه گوید که هفت بخشیده وآن دگر گویدش بزن بر من

4 گویدش میز نصر آزاده می نبینی سبک مترس و بزن

1 چو من جریده اشعار خویش عرض کنم نخست یابم نام تو بر سر دیوان

2 سزد که نام من ای نامدار ثبت کنی؟ به کلک غفلت در متن دفتر نسیان

3 مرا مدار به طبع هنر گران و سبک که من به سایه سبک هستم و به طبع گران

4 بجز مراد نکویی نکو مدار که من بهر نکویی حقم به هر بها ارزان

1 به خدمت آمد فرخنده فصل فروردین مهی که تازه ازو گشت عز و دولت و دین

2 خجسته باد بدان شاه سرفراز کز او رسید رایت شاهی به اوج علیین

3 ابوالملوک ملک ارسلان بن مسعود که شهریار زمانست و پادشاه زمین

4 خدایگانی شاهنشهی جهان گیری که چرخ زیر قدم کرد و ملک زیر نگین

1 دوشم جمازه به کف آمد کش با بور خویش گفتم جولان کن

2 الحق معید بچه دیدم گفتمش گفتگوی به پایان کن

3 ما را فروش جامه ها کنند کار سپید چرخ به سامان کن

4 گفتا تو این ز من نخری دانم گفتم خرم بهاش تو ارزان کن

1 بوستان شد همچو روی دوستان باز روی دوستان چون بوستان

2 بوستان با دوستان خوشتر کنون ایخوشا در بوستان با دوستان

3 دوستان را خیز و دستانی سرای ای به خوبی در زمانه داستان

4 باستانی باده ای ده چون عقیق من به یاد خسرو گیتی ستان

1 گر چه پیوسته همه از زر و سیم گنجها پر کند این کوه کلان

2 طرف های کمرش برف و یخست بخل از این بیش نباشد به جهان

1 راز در گرمی سخن زنهار تا نجوشد ز لفظ تو بیرون

2 گرت کتمان آن بکاهد تن به کت اظهار آن بریزد خون