قصاید در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 باد خزان روی به بستان نهاد کرد جهان باز دگرگون نهاد

2 شاخ خمیده چو کمان برکشید سر ما از کنج کمین برگشاد

3 از چمن دهر بشد ناامید هر گل نورسته که از گل بزاد

4 شاخک نیلوفر بگشاد چشم بید به پیشش به سجود ایستاد

1 ای بزرگی که دین و دولت را همه آثار تو به کار شود

2 هر زمان شادتر شود آن کس که به نامت به کارزار شود

3 گفته و کرده تو در عالم همه تاریخ روزگار شود

4 پشتوان کمال چون باید میخ حزم تو استوار شود

1 لعبتی را که صد هنر باشد شاید ار بر میان کمر باشد

2 نیست لعبت لطیف گر چه لطیف به بر عقل بی خطر باشد

3 او یکی شاه شد که ملکش را گفت ها لشکر و حشر باشد

4 قد او شعله ایست از دیدار که درو دود را اثر باشد

1 چو سوده دوده به روی هوا برافشانند فروغ آتش روشن ز دود بنشانند

2 سپهر گردان بس چشم ها گشاید باز که چشم های جهان را همه بخسبانند

3 از آن سبیکه زر کافتاب گویندش زند ستامی کانرا ستارگان خوانند

4 چنان گمان بودم کآسیای گردون را همی به تیزی بر فرق من بگردانند

1 دلم ز اندوه بی حد همی نیاساید تنم ز رنج فراوان همی بفرساید

2 بخار حسرت چون بر شود ز دل به سرم ز دیدگانم باران غم فرود آید

3 ز بس غمان که بدیدم چنان شدم که مرا ازین پس ایچ غمی پیش چشم نگراید

4 دو چشم من رخ من زرد دید نتوانست از آن به خون دل آن را همی بیالاید

1 دریغا جوانی و آن روزگار که از رنج پیری تن آگه نبود

2 نشاط من از عیش کمتر نشد امید من از عمر کوته نبود

3 ز سستی مرا آن پدید آمده ست درین مه که هرگز در آن مه نبود

4 سبک خشک شد چشمه بخت من مگر آب آن چشمه را ره نبود

1 بیچاره تن من که ز غم جانش برآمد از دست بشد کارش و از پای درآمد

2 هرگز به جهان دید کسی غم چو غم من کز سر شودم تازه چو گویم به سر آمد

3 آن داد مرا گردش گردون که ز سختی من زهر بخوردم به دهانم شکر آمد

4 وان آتش سوزنده مرا گشت که دوزخ در خواب بدیدم به دو چشمم شرر آمد

1 شهریارا کردگارت یار باد بنده تو گبند دوار باد

2 روز جاهت را سعادت نور باد شاخ ملکت را جلالت بار باد

3 عزم جزم تو به حل و عقد ملک چون ستاره ثابت و سیار باد

4 طبع و عقلت بحر لؤلؤ موج باد دست جودت ابر گوهربار باد

1 هر ساعتی ز عشق تو حالم دگر شود وز دیدگان کنارم همچون شمر شود

2 از چشم خون فشانم نشگفت اگر مرا از خون سر مژه چو سر نیشتر شود

3 راز من و تو اشگ دو چشم آشکار کرد زین راز دشمنان را ترسم خبر شود

4 ای حسن تو سمر به جهان زود حال ما چون حال عشق وامق و عذرا سمر شود

1 ز شاه بینم دل های اهل حضرت شاد هزار رحمت بر شاه و اهل حضرت باد

2 من این نشاط که دیدم ز خلق در غزنین بدید خواهم تا روز چند در بغداد

3 سپه کشیده و آراسته به داد جهان به دست حشمت بر کنده دیده بیداد

4 ابوالملوک ملک ارسلان بن مسعود خدایگان جهاندار شاه شاه نژاد