ای اصل سخا و رادی از مسعود سعد سلمان قصیده 94
1. ای اصل سخا و رادی و داد
بخل از تو خراب و جود آباد
این آتش مبارز و این از مسعود سعد سلمان قصیده 95
1. این آتش مبارز و این باد کامگار
وین آب تیز قوت و این خاک مایه دار
جهان را چرخ زرین از مسعود سعد سلمان قصیده 96
1. جهان را چرخ زرین چشمه زرین می زند زیور
از آن شد چشمه خورشید همچون بوته زرگر
هم شب مست وار و عاشق از مسعود سعد سلمان قصیده 97
1. هم شب مست وار و عاشق وار
بودم از روی دوست برخوردار
آن ترجمان غیب و نماینده از مسعود سعد سلمان قصیده 98
1. آن ترجمان غیب و نماینده هنر
آن کز گمان خلق مر او را بود خبر
آمد فرج ما ز ستم های از مسعود سعد سلمان قصیده 99
1. آمد فرج ما ز ستم های ستمکار
چون بوالفرج رستم آمد سر احرار
چرا باشم از آز خسته از مسعود سعد سلمان قصیده 100
1. چرا باشم از آز خسته جگر
که هستم توانگر بدین شاخ زر
چون چرخ قادر آمد از مسعود سعد سلمان قصیده 101
1. چون چرخ قادر آمد و چون دهر کامگار
خسرو علاء دولت سلطان روزگار
ای به قدر از برادران از مسعود سعد سلمان قصیده 102
1. ای به قدر از برادران برتر
مر تو را شد برادر تو پدر
محمد ای به جهان از مسعود سعد سلمان قصیده 103
1. محمد ای به جهان عین فضل و ذات هنر
تویی اگر بود از فضل و از هنر پیکر
ای جهان را به راستی از مسعود سعد سلمان قصیده 104
1. ای جهان را به راستی داور
ملک عدل ورز دین پرور