وقت گل سوری خیز از مسعود سعد سلمان قصیده 117
1. وقت گل سوری خیز ای نگار
بر گل سوری می سوری ببار
...
رأی مجلس کرد رای از مسعود سعد سلمان قصیده 118
1. رأی مجلس کرد رای شهریار
پادشاه تاج بخش تاجدار
...
نه از لب تو برآید از مسعود سعد سلمان قصیده 119
1. نه از لب تو برآید همی به طعم شکر
نه با رخ تو برآید همی به نور قمر
...
یک شب از نوبهار از مسعود سعد سلمان قصیده 120
1. یک شب از نوبهار وقت سحر
باد بر باغ کرد راهگذر
...
نگارخانه چین است از مسعود سعد سلمان قصیده 121
1. نگارخانه چین است یا شکفته بهار
مه دو پنج و چهارست یا بت فرخار
...
بیار آن باد پای از مسعود سعد سلمان قصیده 122
1. بیار آن باد پای کوه پیکر
زمین کوب و ره انجام و تکاور
...
بگشاد خون ز چشم از مسعود سعد سلمان قصیده 123
1. بگشاد خون ز چشم من آن یار سیم بر
چون بر بسیج رفتن بستم همی کمر
...
چو روشن شد از نور از مسعود سعد سلمان قصیده 124
1. چو روشن شد از نور خور باختر
شد از چشم سایه زمین زاستر
...
دوال رحلت چون بر از مسعود سعد سلمان قصیده 125
1. دوال رحلت چون بر زدم بر کوس سفر
جز از ستاره ندیدم بر آسمان لشکر
...
ای بقد برکشیده از مسعود سعد سلمان قصیده 126
1. ای بقد برکشیده همچو سرو و کاشغر
ای رخ خوب تو همچون ماه و از وی خوبتر
...
ای جهان فضل و بحر از مسعود سعد سلمان قصیده 127
1. ای جهان فضل و بحر رادی و کان هنر
روشنت روزست و صافی آب و با قوت گوهر
...