وقت گل سوری خیز ای نگار از مسعود سعد سلمان قصیده 117
1. وقت گل سوری خیز ای نگار
بر گل سوری می سوری ببار
رأی مجلس کرد رای شهریار از مسعود سعد سلمان قصیده 118
1. رأی مجلس کرد رای شهریار
پادشاه تاج بخش تاجدار
نه از لب تو برآید همی به طعم شکر از مسعود سعد سلمان قصیده 119
1. نه از لب تو برآید همی به طعم شکر
نه با رخ تو برآید همی به نور قمر
یک شب از نوبهار وقت سحر از مسعود سعد سلمان قصیده 120
1. یک شب از نوبهار وقت سحر
باد بر باغ کرد راهگذر
نگارخانه چین است یا شکفته بهار از مسعود سعد سلمان قصیده 121
1. نگارخانه چین است یا شکفته بهار
مه دو پنج و چهارست یا بت فرخار
بیار آن باد پای کوه پیکر از مسعود سعد سلمان قصیده 122
1. بیار آن باد پای کوه پیکر
زمین کوب و ره انجام و تکاور
بگشاد خون ز چشم من آن یار سیم بر از مسعود سعد سلمان قصیده 123
1. بگشاد خون ز چشم من آن یار سیم بر
چون بر بسیج رفتن بستم همی کمر
چو روشن شد از نور خور باختر از مسعود سعد سلمان قصیده 124
1. چو روشن شد از نور خور باختر
شد از چشم سایه زمین زاستر
دوال رحلت چون بر زدم بر کوس سفر از مسعود سعد سلمان قصیده 125
1. دوال رحلت چون بر زدم بر کوس سفر
جز از ستاره ندیدم بر آسمان لشکر
ای بقد برکشیده همچو سرو و کاشغر از مسعود سعد سلمان قصیده 126
1. ای بقد برکشیده همچو سرو و کاشغر
ای رخ خوب تو همچون ماه و از وی خوبتر
ای جهان فضل و بحر رادی و کان هنر از مسعود سعد سلمان قصیده 127
1. ای جهان فضل و بحر رادی و کان هنر
روشنت روزست و صافی آب و با قوت گوهر