تا بقا مایه نما باشد از مسعود سعد سلمان قصیده 71
1. تا بقا مایه نما باشد
ثقت الملک را بقا باشد
ای خداوند رحمت ایزد از مسعود سعد سلمان قصیده 72
1. ای خداوند رحمت ایزد
بر تو و دولت جوان تو باد
ز سر گیتی پیر بوده جوان شد از مسعود سعد سلمان قصیده 73
1. ز سر گیتی پیر بوده جوان شد
که سلطان گیتی ملک ارسلان شد
سزد که باش شاها ز ملک خرم و شاد از مسعود سعد سلمان قصیده 74
1. سزد که باش شاها ز ملک خرم و شاد
که ملک تو در شادی و خرمی بگشاد
لوا و عهد خطاب خلیفه بغداد از مسعود سعد سلمان قصیده 75
1. لوا و عهد خطاب خلیفه بغداد
خدای عزوجل بر ملک خجسته کناد
کوس ملک آواز نصرت بر کشید از مسعود سعد سلمان قصیده 76
1. کوس ملک آواز نصرت بر کشید
کفر و شرک از هول آن سر در کشید
تا در جهان مکین و مکان باشد از مسعود سعد سلمان قصیده 77
1. تا در جهان مکین و مکان باشد
بهرامشاه شاه جهان باشد
باد خزان روی به بستان نهاد از مسعود سعد سلمان قصیده 78
1. باد خزان روی به بستان نهاد
کرد جهان باز دگرگون نهاد
ای بزرگی که دین و دولت را از مسعود سعد سلمان قصیده 79
1. ای بزرگی که دین و دولت را
همه آثار تو به کار شود
لعبتی را که صد هنر باشد از مسعود سعد سلمان قصیده 80
1. لعبتی را که صد هنر باشد
شاید ار بر میان کمر باشد
چو سوده دوده به روی هوا برافشانند از مسعود سعد سلمان قصیده 81
1. چو سوده دوده به روی هوا برافشانند
فروغ آتش روشن ز دود بنشانند