دلم ز اندوه بی حد همی نیاساید از مسعود سعد سلمان قصیده 82
1. دلم ز اندوه بی حد همی نیاساید
تنم ز رنج فراوان همی بفرساید
دریغا جوانی و آن روزگار از مسعود سعد سلمان قصیده 83
1. دریغا جوانی و آن روزگار
که از رنج پیری تن آگه نبود
بیچاره تن من که ز غم جانش برآمد از مسعود سعد سلمان قصیده 84
1. بیچاره تن من که ز غم جانش برآمد
از دست بشد کارش و از پای درآمد
شهریارا کردگارت یار باد از مسعود سعد سلمان قصیده 85
1. شهریارا کردگارت یار باد
بنده تو گبند دوار باد
هر ساعتی ز عشق تو حالم دگر شود از مسعود سعد سلمان قصیده 86
1. هر ساعتی ز عشق تو حالم دگر شود
وز دیدگان کنارم همچون شمر شود
ز شاه بینم دل های اهل حضرت شاد از مسعود سعد سلمان قصیده 87
1. ز شاه بینم دل های اهل حضرت شاد
هزار رحمت بر شاه و اهل حضرت باد
شاهی که پیر گشته جهان را جوان کند از مسعود سعد سلمان قصیده 88
1. شاهی که پیر گشته جهان را جوان کند
سلطان ابوالملوک ملک ارسلان کند
از جور زمانه را جدا کرد از مسعود سعد سلمان قصیده 89
1. از جور زمانه را جدا کرد
با عدل به لطفش آشنا کرد
هزار خرمی اندر زمانه گشت پدید از مسعود سعد سلمان قصیده 90
1. هزار خرمی اندر زمانه گشت پدید
هزار مژده ز سعد فلک به ملک رسید
خویشتن را سوار باید کرد از مسعود سعد سلمان قصیده 91
1. خویشتن را سوار باید کرد
بر سخن کامگار باید کرد
بزرگوار خدایا چنان نمود خرد از مسعود سعد سلمان قصیده 92
1. بزرگوار خدایا چنان نمود خرد
که بر دل تو غم و درد را اثر نبود
برترست از گمان ملک مسعود از مسعود سعد سلمان قصیده 93
1. برترست از گمان ملک مسعود
بادتا جاودان ملک مسعود