الا ای باد شبگیری از مسعود سعد سلمان قصیده 255
1. الا ای باد شبگیری گذر کن سوی هندستان
که از فر تو هندستان شود آراسته بستان
...
طبع هوا بگشت و دگرگونه از مسعود سعد سلمان قصیده 256
1. طبع هوا بگشت و دگرگونه شد جهان
حال زمین دگر گشت از گشت آسمان
...
مگر که هجران هست از مسعود سعد سلمان قصیده 257
1. مگر که هجران هست از چهار طبع جهان
که چار طبع مرا داد هر زمان هجران
...
تهنیت عید را چو از مسعود سعد سلمان قصیده 258
1. تهنیت عید را چو سرو خرامان
از در خرپشته اندر آمد جانان
...
به سوی هند خرامید از مسعود سعد سلمان قصیده 259
1. به سوی هند خرامید بهر جستن کین
رکاب خسرو محمود سیف دولت و دین
...
کرد همتای روضه از مسعود سعد سلمان قصیده 260
1. کرد همتای روضه رضوان
ملک سلطان به دولت سلطان
...
دوش گفتی ز تیرگی از مسعود سعد سلمان قصیده 261
1. دوش گفتی ز تیرگی شب من
زلف حورست و رای اهریمن
...
ز خورشید روی ملک از مسعود سعد سلمان قصیده 262
1. ز خورشید روی ملک ارسلان
شد این قصر روشنتر از آسمان
...
ای تو را خوانده از مسعود سعد سلمان قصیده 263
1. ای تو را خوانده صنیع خود امیرالمؤمنین
همچنین بادا جلالت بر زیادت همچنین
...
شاد باش ای زمانه از مسعود سعد سلمان قصیده 264
1. شاد باش ای زمانه ریمن
بکن آنچ آید از تو در هر فن
...
راست کن طارم کاراسته از مسعود سعد سلمان قصیده 265
1. راست کن طارم کاراسته شد گلشن
تازه کن جانها جانا به می روشن
...
دو مساعد یار و دایم از مسعود سعد سلمان قصیده 266
1. دو مساعد یار و دایم جفت و با هم همزبان
شکل و رنگ این و آن چون گلبن و سرو روان
...