ازین دوازده برجم از مسعود سعد سلمان قصیده 244
1. ازین دوازده برجم رسید کار به جان
که رنج دیدم از هر یکی به دیگر سان
...
تا بود شخص آدمی از مسعود سعد سلمان قصیده 245
1. تا بود شخص آدمی را جان
نبود حرص را قیاس و کران
...
خویش را در جهان از مسعود سعد سلمان قصیده 246
1. خویش را در جهان علم کردن
هست بر خویشتن ستم کردن
...
چون سیه کرد خاک از مسعود سعد سلمان قصیده 247
1. چون سیه کرد خاک پیرامن
شب کشان کرد بر هوا دامن
...
مقصور شد مصالح از مسعود سعد سلمان قصیده 248
1. مقصور شد مصالح کار جهانیان
بر حبس و بند این تن رنجور ناتوان
...
فراخت رایت ملک از مسعود سعد سلمان قصیده 249
1. فراخت رایت ملک و ملک به علیین
کفایت ثقت الملک طاهربن علی
...
ای چرخ ملک و دولت از مسعود سعد سلمان قصیده 250
1. ای چرخ ملک و دولت و سلطان داد و دین
مسعود شهریار زمان خسرو زمین
...
ای تاخته از غزنین از مسعود سعد سلمان قصیده 251
1. ای تاخته از غزنین ناگه زده بر سقسین
چونان که به صید اندر بر کبک زند شاهین
...
ای تیغ شاه موسم از مسعود سعد سلمان قصیده 252
1. ای تیغ شاه موسم کارست کار کن
وز خون کنار خاک چو دریا کنار کن
...
آفرین بر دولت محمودیان از مسعود سعد سلمان قصیده 253
1. آفرین بر دولت محمودیان باد آفرین
کافریدش زآفرین خویشتن جان آفرین
...
به نام ایزد بی چون از مسعود سعد سلمان قصیده 254
1. به نام ایزد بی چون به قصد حضرت سلطان
ز هندستان برون آمد امیر و شاه هندستان
...