شب دراز و ره دور از مسعود سعد سلمان قصیده 221
1. شب دراز و ره دور و غربت و احزان
چگونه ماند تن یا چگونه ماند جان
دولت جوان و ملک از مسعود سعد سلمان قصیده 222
1. دولت جوان و ملک جوان و ملک جوان
ملک جهان گرفتن و دادن نکو توان
همه زمین و زمان از مسعود سعد سلمان قصیده 223
1. همه زمین و زمان خرمست و آبادان
به پادشاه زمین و به شهریار زمان
گوهری جان نمای از مسعود سعد سلمان قصیده 224
1. گوهری جان نمای و پاک چو جان
گوهری پر ز گوهر الوان
این نعمت و این رتبت از مسعود سعد سلمان قصیده 225
1. این نعمت و این رتبت و این خلعت سلطان
فرخنده کند ایزد بر خسرو ایران
قدحی نوش کرد شاه از مسعود سعد سلمان قصیده 226
1. قدحی نوش کرد شاه زمین
شاه محمود سیف دولت و دین
ثقت الملک را خدای از مسعود سعد سلمان قصیده 227
1. ثقت الملک را خدای جهان
دولتش بهره داد بخت جوان
شب آخر شد از جهان از مسعود سعد سلمان قصیده 228
1. شب آخر شد از جهان شب من
که نگرددش روز پیرامن
نگاه کن به بزرگی از مسعود سعد سلمان قصیده 229
1. نگاه کن به بزرگی و جاه این ایوان
که برگذشته به رفعت ز تارک کیوان
چرا نگرید چشم و از مسعود سعد سلمان قصیده 230
1. چرا نگرید چشم و چرا ننالد تن
کزین برفت نشاط و از آن برفت وسن
مقدمه چو درآمد از مسعود سعد سلمان قصیده 231
1. مقدمه چو درآمد ز لشگر نیسان
به باغ ساقه برون راند از سپاه خزان