قصاید در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان
1 ای اختری نه‌ای تو مگر اختر گردون فضل گشته به تو انور
2 آن اختری که سعد بود بی نحس آن اختری که نفع بود بی ضر
3 اندر بروج مدح و ثنا شعرت سایر چو اختر است به هر کشور
4 شعرت رسیده در ندب ظلمت چشم مرا به نور یکی اختر
1 چو عزم کاری کردم مرا که دارد باز رسد به فرجام آن کار کش کنم آغاز
2 شبی که آز برآرد کنم به همت روز دری که چرخ ببندد کنم به دانش باز
3 اگر ندارم گردون نگویدم که بدار وگر نتازم گردون نگویدم که بتاز
4 نه خیره گردد چشم من از شب تاری نه سست گردد پای من از طریق دراز
1 چند گویی که نشنوندت راز چند جویی که می نیابی باز
2 بد مکن خو که طبع گیرد خو ناز کم کن که آز گردد ناز
3 از فراز آمدی سبک به نشیب رنج بینی که بر شوی به فراز
4 بیشتر کن عزیمت چون برق در زمانه فکن چو رعد آواز
1 شبی چو روز فراق بتان سیاه و دراز درازتر ز امید و سیاه تر ز نیاز
2 ز دور چرخ فرو ایستاده چنبر چرخ شبم چو چنبر بسته در آخرش آغاز
3 برآمده ز صحیفه فلک چو شب انجم چو روز در دل گیتی فرو شده آواز
4 من و جهان متحیر ز یکدگر هر دو پدید و پنهان گشته مرا و او را راز
1 در تو ای گنبد امید و هراس گردش آس هست و گونه آس
2 سبز و خرم چو آسی اندر چشم باز بر فرق تیز کرد چو آس
3 نه غلط می کنم تو داری تو فعل الماس و گونه الماس
4 این چنین آفریده گشت جهان شغل از انواع و مردم از اجناس
1 شاد باش ای شاه عالم شاد باش با بتان دلبر نوشاد باش
2 شاه مسعودی و تا باشد جهان در سعادت خرم و آباد باش
3 مقتدای پادشاهانی به ملک شهریاران را به عدل استاد باش
4 ملک همزاد تو آمد تو به ناز در تن این نازنین همزاد باش
1 شد مایه ظفر گهی آبدار تیغ یارب چه گوهرست بدینسان عیار تیغ
2 گر داشت بر زمرد و لؤلؤ چرا کنون در باغ رزم شاخ بسد گشت بار تیغ
3 لاله کند به خون رخ چون زعفران خصم گر نه دراز خزان شکفد نوبهار تیغ
4 آتشکده شود دل سندان نهاد مرد زان آبدار صفحه سندان گداز تیغ
1 زهی در بزرگی جهان را شرف زهی از بزرگان زمان را خلف
2 نمایی به جود آنچه عیسی به دم نمایی به رای آنچه موسی به کف
3 نه با دشمنان تو در آب نم نه با دوستان تو در نار تف
4 یکی شربت آب خلافت که خورد بشد اشکمش همچو پشت کشف
1 ای روزگار تو نسب روزگار ملک پرورد روزگار تو را در کنار ملک
2 از روزگار آدم تا روزگار تو از بهر روزگار بود انتظار ملک
3 مسعود نام شاهی و چون نام تو ز تو مسعود نام شاهی و چون نام تو ز تو
4 چون تو ندید هیچ ملک ملک در جهان زیبد که باشد از تو همه افتخار ملک