قصاید در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 سپهریست ایوان خسرو ملک ز دیدار تابان خسرو ملک

2 ببالد کمال و بنازد شرف ز دعوی و برهان خسرو ملک

3 نهاده جهان و فلک چشم و گوش به ایما و فرمان خسرو ملک

4 گشاده زبانست و بسته میان جلالت به پیمان خسرو ملک

1 کرد با من زمانه حمله به جنگ چون مرا بسته دید میدان تنگ

2 رنج و غم را ز بهر جان و دلم تیغ پولاد کرد و تیر خدنگ

3 هر زمانی همی رسد مددش دو سپه روز و شب ز روم و ز زنگ

4 زان کشد تیغ صبح هر روزی که نگشتش گسسته بر من چنگ

1 ایا فروخته از فر و طلعتت او رنگ زدوده رای تو ز آیینه ممالک زنگ

2 بلند رای تو خورشید گنبد دولت خجسته نام تو عنوان نامه فرهنگ

3 ز نور رای تو مانند روز گردد شب ز لطف طبع تو مانند آب گردد سنگ

4 به رأی و قدر تنت را ز چرخ باشد عار به جود و علم دلت را ز بحر باشد ننگ

1 چو گوگرد زد محنتم آذرنگ که در خاکم افکند چو بادرنگ

2 همی هر زمان اژدهای سپهر ز دورم بدم درکشد چون نهنگ

3 برآورد بازم بر آن کوهسار که بگرفت چنگم ز خرچنگ چنگ

4 همی گوید ای طالع سرنگون چرایی همه ساله با من به جنگ

1 تاکیم از چرخ رسد آذرنگ تا کیم از گونه چون باد رنگ

2 خاکم کز خلق مرا نیست قدر آبم کز بخت مرا نیست رنگ

3 شب همه شب زار بگریم چو شمع روز همه روز بنالم چو چنگ

4 عیشی در انده تیره چو گل طبعی از دانش روشن چو رنگ

1 دو سعادت به یکی وقت فراز آمد تنگ یکی از گردش سال و یکی از شورش جنگ

2 ما از این هر دو به شکر و به ثنا قصد کنیم زانکه انده شد و شادی سوی ما کرد آهنگ

3 ماه نوروز دگر بار به ما روی نمود قلعه اگره درآورد ملک زاده به چنگ

4 کشوری بود نه قلعه همه پر مرد دلیر بر هوا بر شده و ساخته از آهن و سنگ

1 همیشه دشمن مالست شاه دشمن مال یکیست او را در بزم و رزم دشمن و مال

2 علاء دولت سلطان تاجور مسعود که تافت از فلک ملکش آفتاب کمال

3 پناه دولت و دینست و دین و دولت ازو گرفته عز و بزرگی و دیده عز و جلال

4 نهاده بر فلک مفخرت به قدر قدم نشانده در چمن مملکت به عدل نهال

1 ولایت مه شعبان به روزه شد تحویل بدل شد این مه با آز و اینت نیک بدیل

2 به امر باری شیطان شدست بسته به بند زبان خلق گشاده شدست بر تهلیل

3 چو نار در دل کفار و نور در مسجد چو نور در دل ابرار و نار در قندیل

4 کنون برآید بانگ مذکران به نشاط کنون بخیزد آواز مقربان ز رسیل

1 خجسته بادا بر خواجه عمید اجل خجسته عید رسول خدای عزوجل

2 عماد ملک و ملک بوالفرج مفرج غم که هم عماد جلالست و هم عمید اجل

3 اساس نصرت نصربن رستم آن که به دوست قوام دانش و فضل و نظام دین و دول

4 بسوده جاه عریضش به فضل جرم فلک سپرده رای رفیعش به صدرفرق زحل

1 به طاهر علی آباد شد جهان کمال گرفت عدل نظام و فزود ملک کمال

2 رود به حکم وی اندر فلک مدار و مسیر وزد به امر وی اندر هوا جنوب و شمال

3 چو مهر مملکت از صدر او فروخته روی چو چرخ مفخرت از قدر او فراخته یال

4 ز بهر ساوش زاید ز خاک زر عیار ز بهر جودش روید ز سنگ سیم حلال