قصاید در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 بونصر پارسی سر احرار روزگار هست از یلان و رادان امروز یادگار

2 آبیست از لطافت و بادیست از صفا بحریست از مروت و کوهیست از وقار

3 همت به روی و رایش بفراخت چون قمر فضل از نصیب خلقش بشکفت چون بهار

4 ایوان به وقت بزم نبیند چنو سخی میدان به گاه رزم نبیند چنو سوار

1 شکوفه طرب آورد شاخ عشرت بار که بوی نصرت و فتح آید از نسیم بهار

2 گرفت جام طرب عیش با هزار نشاط نمود روز فرح روز با هزار نگار

3 بدین بشارت مطرب نوای نغز بزن بدین سعادت ساقی نبیند لعل بیار

4 که بازگشت به فیروزی از جهاد غزا علاء دولت مسعود شاه دولتیار

1 پادشاه بزرگ دین پرور شهریار کریم حق گستر

2 خسرو کامگار مسعودست کش زمانه ست بنده و چاکر

3 شاه شاهان علاء دولت و دین آن فلک منظر ملک مخبر

4 تاجداری که رفعت نامش بر فلک برد پایه منبر

1 ز عز و مملکت و بخت باد برخوردار سر ملوک جهان خسرو ملوک شکار

2 ظهیر ملت حق بوالمظفر ابراهیم نصیر دولت و دین پادشاه گیتی دار

3 زمانه عزم و قضا قوت و قدر قدرت ستاره زیور و خورشید رای و چرخ آثار

4 زمین توان و هوا صفوت و اثیر نهیب جهان مکانت و دریا نوال و کوه وقار

1 روز وداع از در اندر آمد دلبر لب ز تف عشق خشک و دید ز خون تر

2 آب نمانده در آن دو رنگین سوسن تاب نمانده در آن دو مشکین چنبر

3 عبهر چشمش گرفته سرخی لاله لاله رویش گرفته زردی عبهر

4 بر گلش از زخم دست کاشته خیری بر مهش از آب چشم خاسته اختر

1 ایا نسیم سحر فتح نامه ها بردار به هر ولایت از آن فتح نامه ای بسیار

2 ز فخر منشین جز بر سر شهان بزرگ ز عز مسپر جز دیده ملوک کبار

3 بدین مهینی اخبار خلق نشنیدست مگر نگویی در کوه و بیشه این اخبار

4 به کوه و بیشه نماند پلنگ و شیر از بیم چه گیرد آن گه شاه جهان به روز شکار

1 مملکت را به نصرت منصور روزگاری پدید شد مشهور

2 عارض ملک پادشا که ازوست رایت او چو نام او منصور

3 نور عدلش زمانه را سایه ست سایه دولتش جهان را نور

4 عزم او باد را نگفته عجول حزم او کوه را نخوانده صبور

1 چو تو معشوقه و چو تو دلبر نبود خلق را به عالم در

2 ای مرا همچو جان و دیده عزیز این و آن از تو یافت عمر و بصر

3 ببرد عشق تو باز عقل بفزایدم همی در سر

4 به هنر طبع را تو استادی به خرد روح را تویی رهبر

1 ای باد بروب راه را یکسر وی ابر ببار بر زمین گوهر

2 ای خاک عبیر گرد بر صحرا وی ابر گلاب کرد در فرغر

3 ای رعد منال کامل آن مرکب کز نعره او سپهر گردد کر

4 وی برق مجه که خنجری بینی کز هیبت آن بیفسرد آذر