حلال باد می خلد و حور زاهد از کمال خجندی غزل 25
1. حلال باد می خلد و حور زاهد را
که واگذاشت به رندان شراب و شاهد را
دام دلهاست زلف دلبر ما از کمال خجندی غزل 26
1. دام دلهاست زلف دلبر ما
خوانمش دام ظله ابدا
در چمن می رفت ذکر قامت دلدار از کمال خجندی غزل 27
1. در چمن می رفت ذکر قامت دلدار ما
سرو دامن بر زد و آمد به بستان راست پا
دل بردی و دین رواست اینها از کمال خجندی غزل 28
1. دل بردی و دین رواست اینها
ای جان جهان چهاست اینها
دل چو رفت از دست گو دلبر بیا از کمال خجندی غزل 29
1. دل چو رفت از دست گو دلبر بیا
گو انیس جان غم پرور بیا
دلم رفته و گم شد در آن کو مرا از کمال خجندی غزل 30
1. دلم رفته و گم شد در آن کو مرا
توان یافت گر اوست دلجو مرا
دل می کشد به داغ تو هر لحظه از کمال خجندی غزل 31
1. دل می کشد به داغ تو هر لحظه سینه را
داغی بکش به سینه غلام کمینه را
دل و جان تا رهند از بند بگشا از کمال خجندی غزل 32
1. دل و جان تا رهند از بند بگشا زلف مشکین را
به پایت میفتد آخر رها کن یک دو مسکین را
دوست می دارد دلم جور و جفای از کمال خجندی غزل 33
1. دوست می دارد دلم جور و جفای دوست را
دوست تر از جان و سر درد و بلای دوست را
دوش از در میخانه بدیدیم حرم از کمال خجندی غزل 34
1. دوش از در میخانه بدیدیم حرم را
می نوش و ببین قسمت میدان کرم را
دی چاشتگه ز چهر فکندی نقاب از کمال خجندی غزل 35
1. دی چاشتگه ز چهر فکندی نقاب را
شرمنده ساختی همه روز آفتاب را
سیری نبود از لب شیرین تو کس از کمال خجندی غزل 36
1. سیری نبود از لب شیرین تو کس را
کس سیر ندید از شکر ناب مگس را