قصاید در دیوان اشعار خاقانی شروانی

1 ای پنج نوبه کوفته در دار ملک لا لا در چهار بالش وحدت کشد تو را

2 جولانگه تو زان سوی الاست گر کنی هژده هزار عالم ازین سوی لا رها

3 از عشق ساز بدرقه پس هم به نور عشق از تیه لا به منزل الا الله اندرآ

4 دروازهٔ سرای ازل دان سه حرف عشق دندانهٔ کلید ابد دان دو حرف لا

1 جوشن صورت برون کن در صف مردان درآ دل طلب کز دار ملک دل توان شد پادشا

2 تا تو خود را پای بستی باد داری در دو دست خاک بر خود پاش کز خود هیچ نگشاید تو را

3 با تو قرب قاب قوسین آنگه افتد عشق را کز صفات خود به بعد المشرقین افتی جدا

4 آن خویشی، چند گوئی آن اویم آن او باش تا او گوید ای جان آن مائی آن ما

1 عروس عافیت آنگه قبول کرد مرا که عمر بیش‌بها دادمش به شیربها

2 چو کشت عافیتم خوشه در گلو آورد چو خوشه باز بریدم گلوی کام و هوا

3 خروس کنگرهٔ عقل پر بکوفت چو دید که در شب امل من سپیده شد پیدا

4 چو ماه سی شبه ناچیز شد خیال غرور چو روز پانزده ساعت کمال یافت ضیا

1 از سر زلف تو بوئی سر به مهر آمد به ما جان به استقبال شد کای مهد جان‌ها تا کجا

2 این چه موکب بود یارب کاندر آمد شادمان بارگیرش صبح دم بود و جنیبت کش صبا

3 در میان جان فروشد بر در دل حلقه زد از بن هر موی فریادی برآمد کاندرآ

4 ما در آب و آتش از فکرت که گوئی آن نسیم باد زلفت بود با خاک جناب پادشا

1 نیست اقلیم سخن را بهتر از من پادشا در جهان ملک سخن راندن مسلم شد مرا

2 مریم بکر معانی را منم روح القدس عالم ذکر معالی را منم، فرمان روا

3 شه طغان عقل را نایب منم، نعم الوکیل نوعروس فضل را صاحب منم نعم الفتی

4 درع حکمت پوشم و بی‌ترس گویم القتال خوان فکرت سازم و بی‌بخل گویم الصلا

1 عشق بیفشرد پا بر نمط کبریا برد به دست نخست هستی ما را ز ما

2 ما و شما را به نقد بی خودیی در خور است زانکه نگنجد در او هستی ما و شما

3 چرخ در این کوی چیست؟ حلقهٔ درگاه راز عقل در این خطه کیست؟ شحنهٔ راه فنا

4 بر سر این سر کار کی رسی ای ساده دل بر در این دار ملک، کی شوی این بینوا

1 فلک کژروتر است از خط ترسا مرا دارد مسلسل راهب آسا

2 نه روح الله در این دیر است چون شد چنین دجال فعل این دیر مینا

3 تنم چون رشتهٔ مریم دوتا است دلم چون سوزن عیساست یکتا

4 من اینجا پای‌بند رشته ماندم چو عیسی پای‌بند سوزن آنجا

1 کار من بالا نمی‌گیرد در این شیب بلا در مضیق حادثاتم بستهٔ بند عنا

2 می‌کنم جهدی کزین خضرای خذلان بر پرم حبذا روزی که این توفیق یابم حبذا

3 صبح آخر دیدهٔ بختم چنان شد پرده در صبح اول دیدهٔ عمرم چنان شد کم بقا

4 با که گیرم انس کز اهل وفا بی‌روزیم من چنین بی‌روزیم یا نیست در عالم وفا

1 سریر فقر تو را سرکشد به تاج رضا تو سر به جیب هوس درکشیده‌ای به خطا

2 بر آن سریر سر بی‌سران به تاج رسید تو تاج بر سری از سر فرو نهی عمدا

3 سر است قیمت این تاج گر سرش داری به من یزید چنین تاج سر بیار بها

4 تو را چو شمع ز تن هر زمان سری روید سری که دردسر آرد بریدن است دوا

1 طفلی هنوز بستهٔ گهوارهٔ فنا مرد آن زمان شوی که شوی از همه جدا

2 جهدی بکن که زلزلهٔ صور در رسد شاه دل تو کرده بود کاخ را رها

3 جان از درون به فاقه و طبع از برون به برگ دیو از خورش به هیضه و جمشید ناشتا

4 آن به که پیش هودج جانان کنی نثار آن جان که وقت صدمهٔ هجران شود فنا