غزلیات در دیوان اشعار خاقانی شروانی

1 جام می تا خط بغداد ده ای یار مرا باز هم در خط بغداد فکن بار مرا

2 باجگه دیدم و طیار ز آراستگی عیش چون باج شد و کار چو طیار مرا

3 رخت کاول ز در مصطبه برداشتیم هم بدان منزل برداشت فرود آر مرا

4 سفر کعبه به صد جهد برآوردم و رفت سفر کوی مغان است دگر بار مرا

1 درد زده است جان من میوهٔ جان من کجا درد مرا نشانه کرد درد نشان من کجا

2 دوش ز چشم مردمان اشک به وام خواستم این همه اشک عاریه است اشک روان من کجا

3 او ز من خراب دل کرد چو گنج پی نهان من که خرابه اندرم گنج نهان من کجا

4 یار ز من گسست و من بهر موافقت کنون بند روان گسسته‌ام انس روان من کجا

1 سر به عدم درنه و یاران طلب بوی وفا خواهی ازیشان طلب

2 بر سر عالم شو و هم جنس جوی در تک دریا رو و مرجان طلب

3 مرکز خاکی نبود جای تو مرتبهٔ گنبد گردان طلب

4 مائدهٔ جان چو نهی در میان جان به میانجی نه و مهمان طلب

1 گر مدعی نه‌ای غم جانان به جان طلب جان چون به شهر عشق رسد نورهان طلب

2 خون خرد بریز و دیت بر عدم نویس برگ هوا بساز و نثار از روان طلب

3 دی یاسجی ز ترکش جانانت گم شده است دل و اشکاف و یاسح او در میان طلب

4 گر نیست گشتی از خود و با تو توئی نماند از نیستی در آینهٔ دل نشان طلب

1 مست تمام آمده است بر در من نیم شب آن بت خورشید روی و آن مه یاقوت لب

2 کوفت به آواز نرم حلقهٔ در کای غلام گفتم کاین وقت کیست بر در ما ای عجب

3 گفت منم آشنا گرچه نخواهی صداع گفت منم میهمان گرچه نکردی طلب

4 او چو در آمد ز در بانگ برآمد ز من کانیت شکاری شگرف وینت شبی بوالعجب

1 به یکی نامهٔ خودم دریاب به دو انگشت کاغذم دریاب

2 به فراقی که سوزدم کشتی به پیامی که سازدم دریاب

3 درد من بر طبیب عرض مکن تو مسیح منی خودم دریاب

4 کارم از دست شد ز دست فراق دست در دامنت زدم دریاب

1 ترک خواهش کن و با راحت و آرام بخسب خاطر آسوده ازین گردش ایام بخسب

2 به ریا خواب چو زاهد نبود بیداری چند جامی بکش از بادهٔ گلفام بخسب

3 در هوای چمن ای مرغ گرفتار منال شب دراز است دمی در قفس و دام بخسب

4 گر به خورشید رخی گرم شود آغوشی تا دم صبح قیامت ز سر شام بخسب

1 رویم ز گریه بین چو گلین کاه زیر آب از شرم روی توست رخ ماه زیر آب

2 ماهی تنی و می‌کنی از اشک من گریز نه ماهیان کنند وطن گاه زیر آب

3 نی نی توراست عذر که مشک و میی بهم نی مشک و می شود آنگاه زیر آب

4 تخم وفاست دانهٔ دل چون به دست توست خواهی به زیر خاک بنه خواه زیر آب

1 کار عشق از وصل و هجران درگذشت درد ما از دست درمان درگذشت

2 کار، صعب آمد به همت برفزود گوی، تیز آمد ز چوگان درگذشت

3 در زمانه کار کار عشق توست از سر این کار نتوان درگذشت

4 کی رسم در تو که رخش وصل تو از زمانه بیست میدان درگذشت

1 انصاف در جبلت عالم نیامده است راحت نصیب گوهر آدم نیامده است

2 از مادر زمانه نزاده است هیچکس کوهم ز دهر نامزد غم نیامده است

3 از موج غم نجات کسی راست کو هنوز بر شط کون و عرصهٔ عالم نیامده است

4 از ساغر زمانه که نوشید شربتی کان نوش جانگزای‌تر از سم نیامده است