طبعِ تو دم‌ساز نیست عاشقِ دل‌سوز را از خاقانی غزل 1
1. طبعِ تو دم‌ساز نیست عاشقِ دل‌سوز را
خویِ تو یاری‌گر است یارِ بدآموز را
ای آتشِ سودایِ تو خون کرده جگرها از خاقانی غزل 1
1. ای آتشِ سودایِ تو خون کرده جگرها
بر باد شده در سرِ سودایِ تو سرها
خوش خوش خرامان می‌روی، ای شاه خوبان تا کجا از خاقانی غزل 3
1. خوش خوش خرامان می‌روی، ای شاه خوبان تا کجا
شمعی و پنهان می‌روی پروانه جویان تا کجا؟
رفتم به راه صفت دیدم به کوی صفا از خاقانی غزل 4
1. رفتم به راه صفت دیدم به کوی صفا
چشم و چراغ مرا جائی ئشگرف و چه جا
ز خاک کوی تو هر خار سوسنی است مرا از خاقانی غزل 5
1. ز خاک کوی تو هر خار سوسنی است مرا
به زیر زلف تو هر موی مسکنی است مرا
به زبان چرب جانا بنواز جان ما را از خاقانی غزل 6
1. به زبان چرب جانا بنواز جان ما را
به سلام خشک خوش کن دل ناتوان ما را
بر سر کرشمه از دل خبری فرست ما را از خاقانی غزل 7
1. بر سر کرشمه از دل خبری فرست ما را
به بهای جان از آن لب شکری فرست ما را
گرنه عشق او قضای آسمانستی مرا از خاقانی غزل 8
1. گرنه عشق او قضای آسمانستی مرا
از بلای عشق او روزی امانستی مرا
ای پار دوست بوده و امسال آشنا از خاقانی غزل 9
1. ای پار دوست بوده و امسال آشنا
وی از سزا بریده و بگزیده ناسزا
اری فی‌النوم ما طالت نواها از خاقانی غزل 10
1. اری فی‌النوم ما طالت نواها
زمانا طاب عیشی فی هواها
جام می تا خط بغداد ده ای یار مرا از خاقانی غزل 11
1. جام می تا خط بغداد ده ای یار مرا
باز هم در خط بغداد فکن بار مرا
درد زده است جان من میوهٔ جان من کجا از خاقانی غزل 12
1. درد زده است جان من میوهٔ جان من کجا
درد مرا نشانه کرد درد نشان من کجا