آبی ، مگر چو من ز غم عشق زرد گشت از کسایی مروزی دیوان اشعار 37
1. آبی ، مگر چو من ز غم عشق زرد گشت
از شاخ ، همچو چوک بیاویخت خویشتن
عَصیب و گُرده برون کن ، وزو زَوَنج نورد از کسایی مروزی دیوان اشعار 38
1. عَصیب و گُرده برون کن ، وزو زَوَنج نورد
جگر بیاژن و آگنج ازو بسامان کن
فهم کن گر مؤمنی فضل امیرالمؤمنین از کسایی مروزی دیوان اشعار 39
1. فهم کن گر مؤمنی فضل امیرالمؤمنین
فضل حیدر ، شیر یزدان ، مرتضای پاکدین
نوروز و جهان چون بت نو آیین از کسایی مروزی دیوان اشعار 40
1. نوروز و جهان چون بت نو آیین
از لاله ، همه کوه بسته آذین
ای ز عکس رخ تو ، آینه ماه از کسایی مروزی دیوان اشعار 41
1. ای ز عکس رخ تو ، آینه ماه
شاه حُسنی و ، عاشقانْت سپاه
دستش از پرده برون آمد چون عاج سپید از کسایی مروزی دیوان اشعار 42
1. دستش از پرده برون آمد چون عاج سپید
گفتی از میغ همی تیغ زند زهره و ماه
ای آنکه تو را پیشه پرستیدن مخلوق از کسایی مروزی دیوان اشعار 43
1. ای آنکه تو را پیشه پرستیدن مخلوق
چون خویشتنی را چه بری پیش پرسته ؟
بر پیلگوش قطرهٔ باران نگاه کن از کسایی مروزی دیوان اشعار 44
1. بر پیلگوش قطرهٔ باران نگاه کن
چون اشک چشم عاشق گریان همی شده
ای برکشیده منظره و کاخ تا سهیل از کسایی مروزی دیوان اشعار 45
1. ای برکشیده منظره و کاخ تا سهیل
برده به برج گاو سر برج و کنگره
برگشت چرخ با من بیچاره از کسایی مروزی دیوان اشعار 46
1. برگشت چرخ با من بیچاره
و آهنگ جنگ دارد و پتیاره
ای عمر خویش کرده به بیهودگی یله از کسایی مروزی دیوان اشعار 47
1. ای عمر خویش کرده به بیهودگی یله
خشنود بندگان و خداوند با گله
آس شدم زیر آسیای زمانه از کسایی مروزی دیوان اشعار 48
1. آس شدم زیر آسیای زمانه
نیسته خواهم شدن همی به کرانه