قطعات کمال‌الدین اسماعیل

...ستی ها

در مگیر از غرور مستی ها

بی نواییّ و تنگ دستی ها

میل باشد بسوی پستی ها

چون کار روزگار عطای تو بیحساب

هم دست منّت تو شده مالک الرّقاب

اوج سپهر کرده به قدر تو انتساب

لاله بکار آتش و نرگس بکارآب

ای پایۀ تو ورای القاب

کار من دلشکسته دریاب

از من ببرد بزرگ اصحاب

ننگ سلفست و عار اعقاب

کان چه باشد؟ خود سراسر گوهرست

هر کرا تا بی ز مهرت در سرت

حقّه های آسمان پر زیورست

بحر شعرت در میان عنبرست

بهتر کلیدخاطر مشکل گشای تست

وانجاست قبلة مه واختر که رای تست

تا نور رأی روشن تو رهنمای تست

هر یک چو بنگری بحقیقت گدای تست

ای که انعام تو چون فضل تو بی پایانست

که ریاض کرم از گریۀ او خندانست

آن قلم نیست مگر نایژۀ احسانت

که هنر پروری تو ز میان جانست

که چون خاطرت در پراکندگیست

پدیدست کت آخر زندگسیت

لطیفه یی دگر آورد کاهلا صلوات

ببرد رونق عیش و برفت آب حیات

نه هیچ رنگ شفایابم و نه بوی نجات

چنان بهست که سوی عدم برد برکات

فراغی داده است از فات مافات

ازین معنی که نی التّأخیر آفات

تا که همبر چو کمان ساز ندت

ورنه چون تیر بیندازندت